Под таа синтагма ја подразбирам состојбата за која зборував на почетокот на овој оглед, а тоа е доживувањето на стварноста како вистинитост не спрема она што се опишува туку спрема значењата кои се сугерираат во описот.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Факторот на неспознатливост е во директна врска со иронизацијата на историјата како документ чија вистинитост не се доведува под прашање.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)