Кошничките за отпадоци се преполни со остатоци од летото и со вишоци од испотени воздишки.
„Ситночекорка“
од Ристо Лазаров
(2012)
Работеше сѐ што беше потребно - готвеше, переше, крпеше, го местеше креветот, го метеше подот, бришеше прав од плочата над каминот - секогаш мошне бавно и со чудно отсуство на секаков вишок од движење, како восочна кукла што се движи сама.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Единствено што мораше да истрпи во бракот беше правењето ручек 2-3 пати неделно, пеглањето алишта и 30-те килограми вишок од Ратка.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Вишокот од половина литар веќе беше проработел.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Психотопонимите подвлекувај ги
флуоресцентно и со паузи
земи бриз од душата, вишокот од неа
земи го, те молам
клучот одложи го за полоши времиња. Развласти го.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)