влакно (имн.) - му (зам.)

Од далеку повторно ја гледа Аниса качена на коњ, на истиот коњ што е на сликата: силен бел пастув, влакното му светка на сонцето, се прелива, како скапоцен камен; гривната му се вее развиорена.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
На вратата од станот ги пречека Саво, убав строен маж, на кој белите влакна му даваа посебен шарм.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)