внук (имн.) - кој (зам.)

Со доаѓање на пролетта полека се полнеа селските куѓи, најнапред со мали внучиња кои сеуште не одеа во школо па во летните месеци доаѓаа и останатите и тоа беше сосема едно друго село полно со живот.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Рече дека е учителка, ама грчки зборува многу слабо и толку колку што научила од своите деца и внуци кои се на печалба во Грција.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Живееше сама со семејството на сестра ѝ Родне, со внуците кои растеа покрај неа.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Авни се радуваше на своите внучиња кои му се јавуваа на интернет преку скајп мавтајќи со рачињата за да му кажат: „Вујче те сакаме. Те сакаме вујче Авни!“
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
И кога пак на грчки ѝ го читале писмото за двајцата внуци кои лани останале меѓу карпите на Клефтис во Грамос, дека и тие јуначки отстоиле за славата на Грција, тогаш нејзиното срце не дознало гордост, не почувствувало достоинство, туку се згрчило во непреболот и во навредата затоа што тие, имајќи своја земја, свои корени натопени со крвта на толку други јунаци, во писмата и пишувале оти загинале како Грци за Грција, а неа затоа што не го знае грчкиот јазик и в црква не го разбира попот грчки и не знае на грчки да му се моли на Бога, ја презираа.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)