Во ретровизорот го гледам налутеното лице на возачот кој луто се заканува со тупаници и од мрштењето на неговото лице и движењето на огрдените усни, сфаќам дека ме пцуе.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Остана потполно сама со возачот кој набрзина ги затвораше капаците од багажникот и кога токму помисли како ќе се довлечка до дома, како привидение, но она посакуваното, пред неа стоеше оној кој го очекуваше.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)