ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Прашањето е дали тоа делува.

А бидејќи тоа е Уметност, каква е тоа Уметност?

Тоа не е игра: тоа ни овозможува да кружиме надвор од гробовите во кои се наоѓаме (дамки светлина и звук во воздухот кој го вдишуваме). 2.

Се откажав од помислата да влезам и во друг диско-клуб, зашто барав многу чист воздух кој го имаше во изобилство крај брегот на Рајна.

Обично кога влегуваше во својата библиотека, застанат првин крај отворениот прозорец на чардакот, ја вдишуваше свежината на воздухот која идеше од модрите води на блиската река и густите врбјаци на самиот брег, потем стапуваше во својата библиотека, за со погледот кој шеташе од рафт до рафт мило да ги погали книгите, како свои верни чеда, кои постоеја за да ги штитат неговите вистински чеда.

Го отворавме прозорчето низ кое влегуваше остар и студен планински воздух кој мирисаше на борови и елки.

Жедна поради самотијата и лагите, од воздухот кој во собите на замокот е посув од пламен, го бараше исчезнатиот сок на нејзините гради.

Гронинг: Тој дојде во студиото на Фокс и погледна во Барт Симпсон скиролот обесен на ѕид, во Барт Симпсон освежувачот на воздух кој висеше од мојата ламба и рече, „Боби, што правиш со својот живот?“

Гронинг: Ја држеше главата спуштена и немилосрдно црташе нешто во својот тефтер.

Јас знам зошто на Дејан му е скршен носот, но не сакам да го прашам.

Под ноздрите крвта ми се засирила и треба да внимавам да не му нанесам притисок на мојот бескорисен орган за дишење кога ставам маст на горната усна, бидејќи сета сум со корички од воздухот кој ми се чини сув.

Човечкото суштество е најкревко во стравот и очајот; мојот страв, роден од очајот на Рајнер, се откриваше во засекувањата на воздухот кои ги правеа движењата на моето тело, во ехото на моите зборови, во сенката на мојот поглед, и мајка ми тргнуваше по трагите на стравот, ги забодуваше своите зборови во мојата ранливост.

Ми велеше дека целиот живот ќе бидам сама, ќе тонам во својата самотија, ќе останам немажена и така ќе бидам срам за целото семејство.

Еднаш се сети на зборовите на Кјеркегор: „Што е поетот?

Во засекувањата на воздухот кои ги правеа движењата на Рајнер, во сенката на неговиот поглед, во ехото на неговите зборови, се откриваше нешто што наликуваше на потекување на крв.