А кучето беше едно убаво, лично, рунтаво, со бели влакна што му висеа по нозете и мевот како на овца; вратот дебел, јадра става, силен зарипнат глас, кој кога ќе залаеше порано кога одеше со овците, сите знаеја дека е од Методија Лечоски.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)