врата (имн.) - тивко (прил.)

Стои миг-два, стеснувајќи се, во очекување учителот пак да го избрка надвор, потоа, охрабрен малку од неговото молчење, ја затвора вратата тивко и пречекорува кон таблата.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)