време (имн.) - губи (гл.)

1. На наша стара Нова година, што ја велиме ние, татко беше играл карти и сето време губел.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Знаете, во кафеаната не се седи со празна чаша, а оние што ги празнат чашите со пиво по правило поприлично време губат на прошетки до дворот.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А со губењето на времето губиме неброени нешта што, за жал, за секогаш се изгубени.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)