време (имн.) - после (прил.)

Некое време после тоа, тој станал едно утро, го ставил својот шешир, го зел својот чадор и отишол на прошетка.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Сенките се играат на влажната земја... навистина незгодно време после пладне, нема движење само малку дува ветар. Во главата...
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Некое време после ова молчеа.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Тоа се кажувањата на соборецот на Еда Бранов од Битола и негов другар од младоста, од времето после неговото другарување со Никола Талевски, на Митко Кривашија, веројатно Влав кој на партизаните им се приклучи во времето кога и Сврделот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
И цело време после самата да се карам: што ми требаше да ја прашувам, што ми требаше да се будалам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
За жал, заборавил да се облече.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
И за сето време после, додека гледаше како месецот се изгубува зад белиот раб на шумата, а неговата месечина сѐ повеќе ја сменува една залебдена, синикава заискреност негде под самото небо, која беше денот, увиснат високо над земјата и зачекан да стапне на нејзината поврвнина, Змејко сѐ повеќе стануваше свесен за онаа празнина во неговата внатрешност, што му стоеше препашана како болен појас по целиот стомак, од која и устата и грлото му беа суви и полни некоја запечена горчина.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)