време (имн.) - само (прил.)

- Па нели цело време само гледаме? - Гледаме, ама обично.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Времето само бега, а јас само трчам, трчам...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Околу него остануваше за сето време само еден негов круг од тоа сиво пространство, и дивината секогаш му го препушташе тоа само нему.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
- Па нели цело време само гледаме?
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Прозорците на двете куќи свртени се како очи едни кон други. И цело време само се гледаат.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Кога ќе дојде време само да се кренеме. Ај, така нека биде.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Одам, а времето само се мурти, не стои на една нога. Се топори да врне. Ќе ја пушти брадата од Свети Никола.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
и еден ден се појави полковиот командир, на еден бел коњ, коњот игра, не гази на земјата, беше бил заробен од Англичаните, и кога дојде му даде команда на ротниот командир и на другите офицери да се тргнат подалеку од војниците, и тие сите се тргнаа едно двеста чекори, и полковиот командир не прашува кој каква мака има, или некоја поплака да има, и излезе еден, Ристе се викаше, а тој пак сето време само главата навалена и само зачуден, и со никого ни а, ни бе, и мајката, си мислиме, на толку молчење, сега најде да зборува, а тој ти имал мака, полкот негов ја збркал работата, а го окривиле и Ристета и го осудиле седум години затвор да лежи по завршувањето на војната, и Ристета цела недела пред тоа го учел еден адвокат од Скопје како да се пожали, го вежбал за докладот, како да се претстави и како да се поплаче и Ристе станува, јас бев часовој, вели, кога стана тоа, а имам и часовник добиено за храброст, ама јас не бев таму, кај што стана колењето и му кажува сѐ како што било,
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)