генерација (имн.) - кој (зам.)

Или тоа бев само јас којшто протестирав, неговата рожба, припадникот на новата генерација која не можеше да се помири со неправдата, со која Татко порано се помируваше.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Оваа книга ѝ ја посветувам и на својата поетска генерација - генерацијата која ги изгради естетските фундаменти за развојот на модерната македонска литература - со која творејќи над 50 години еден покрај друг, ги споделувавме сите радости и горчини на творечкиот чин.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Со попуштањето на структурите во 80-тите години - што значеше поголем пристап кон западните уметнички списанија, меѓу другите работи - дојде до израз помладата генерација која беше наклонета кон постмодернизмот. okno.mk | Margina #4-5 [1994] 21
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Киберпанкерите ве мразат! Најновата Американска изгубена генерација ги спојува младешкиот бес и технолошкиот тероризам. Денешните киберпанкери не се првата млада генерација која плука на денешниот свет но тие се први кои се стручно оспособени да сторат нешто во врска со тоа.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
На прашањето на новинарката за изборот на просторот за организирање на неговите творечки можности, режисерот изјавува дека е претставник на генерација која пет пари не дава за институционалната уметност.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
И новата земја што ја претставував во Франција, како десети дел од некогашната југословенска федерација, Република Македонија, природно не покажуваше интерес за комплицираното и за неа некоњуктурно палестинско прашање, макар што обете земји на некој начин се судруваа со слична судбина...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Останав на маргините на палестинското прашање, но будно ја следев судбината на Јасер Арафат како владетел до неговиот трагичен крај, на пријателите од неговото опкружување, од неговата генерација кои беа и мои пријатели...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Таква беше агонијата на генерацијата која сакаше да го овековечи своето владеење, обземена од несопирливиот макијавелистички синдром.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Секој автор духовно се надоврзува на неговите претходници, дури и во сопствениот гневен грч предизвикан од потребата да негира она што пред него се случувало, да го менува тој свет на литературата со преседански обид, со поставување нов патоказ пред идните генерации кој ќе ги оддели од товарот на создадената традиција.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Ние сме таа самопаленичка и поразена генерација која времето го мереше со надеж.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Последната генерација која успеа да мине непречено од Езерото низ реката, до морето и океанот, пред да се затвори реката, се врати низ своите потомци и запре пред вистински, нов балкански ѕид.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Границата долго време не се менуваше, се менуваа само генерациите кои успеваа тајно да ја минат.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)