Со љубопитност застана покрај излог од еден дуќан да ја погледне сликата, на којашто беше претставена една убава жена, која си го симнуваше чевелот, разголувајќи ја притоа целата нога, исто така совршено убава; а зад нејзиниот грб, од вратата од друга соба, си ја подаваше главата некој маж со бакенбарди и убава шилеста брадичка под усната.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
До нејзината глава некоја полуотворена кутија со јадење од која се ширеше миризба која се мешаше со таа на човекот што спиеше од спротива мене.
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
„Поету будалче, си се прашал дали, во главата некоја цигличка ти фали“ - си мислеа и двајцата, ама инстинктот им говореше дека подоцна, во животот, Поетот сигурно ќе им биде од полза.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)