Животецов никого не почешува зад уво.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Никому не му е препоминато преку главата толку колку што е препоминато на мајка ти.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Се преправа дека не те забележува, потоа - тап! - по тиква: еве ти, не кревај ја главата толку високо.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Оливера Срезоска особено на него се навраќаше, друг некој да направеше прекршок а таа нему му се развикуваше: - Зошто се нишаш кога одиш? или: - Не мавтај со рацете, оди мирно! или пак: - Што си ја кренал главата толку високо!
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)