Утредента, по сабајле удри камбаната и селскиот телал помина по селските сокаци и на сет глас викаше со инката: - Еј, сељаниии!!!
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Ја виде само воловарчето, кое на врат на нос потрча во селото и задишано, удирајќи со стапот на дабовата порта, на сет глас викаше: - Бабо, бабо, дај ми муштулук, тетка Фимка пови чупче!
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
На сет глас вика Цана за помош...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Жалосен, молбен и молитвен глас вика, довикува и плаче меѓy урнатините.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
И го гледам како таму во понизна положба лежи, се врти кон мене барајќи сожалување, а мене и ми е жал за него, ама и се плашам од овие луѓето што на цел глас викаат во мојата чест и слава.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Додека солунските динамитари со гордост му покажуваа на светот дека Македонецот знае да умира, ние одново го чувме целиот угледен печат, сите најголеми министри и политички луге како во еден глас викаат дека со своето безумие и жестоко однесување овие разбојници засекогаш ја дискредитираа својата македонска кауза.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Притоа воспитачите, и самите малку земени, на сиот глас викаа: - Ајде летнете, копилиња! Летнете де!
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Душата на глас вика. Таму кај што сме ние.
„Портокалова“
од Оливера Доцевска
(2013)
Не ми се верува дека и сега е така во Македонија Ако има божја правда не би требало да е така Зошто инаку би ми кажувале сите дека Македонија Е европска земја во изградба А самите Македонци едно време далдисани Од братството и единството и затрчани по ударнички значки Самите Македонци значи велеа Дека додека трае обновата и изградбата нема одмор А богами начув дека и во последно време Чекореле преродебенички и надградено Иако не разбирам баш точно што е тоа вели Папата Сепак верувам дека еден ден ќе здивне и тој народ Иако никогаш не си начисто со народите чиишто водачи Немаат поумна работа па катаден повторуваат Дека имаат библиски корени Бетер се од папагалите какаду некои водачи на Македонците На кои јазиците им се одамна отечени од извикување празни пароли Ако продолжат така на некои водачи на Македонците Можеби ќе им паралдисаат и очите Од непрестајно гледање во огледалцето од приказните Коешто вешто ја мамело грдата сопственичка Дека најубава на светот е баш таа Така непредвидено ни скршна муабетот со Папата На македонски теми а јас не му кажав ништо за тоа Ни а ни б не реков иако од порано бев чул во близина Некои доселеници како на глас викаат Македонија на Македонците Викаа нешто и за земјата на земјоделците Од што разбрав дека Македонија е земјоделска земја Викаа нешто и за Солун дека бил нивни Ама едни други доселеници викаа уште понаглас
„Сонот на коалата“
од Ристо Лазаров
(2009)
Нечиј глас вика: „ФЕЗЛИЕВ, ОТВОРИ. ИВАНОВ Е ТУКА, ФЕЗЛИЕВ...“
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Без оглед на толку суровите изнудени мерки, сличните злосторства сепак, не беа искоренети.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Некојпат се чини дека сѐ е мирно, дека целиот народ се восхитува на облеката на својот крал, кога се појавува некое глупо момче и со див глас вика: „А кралот е гол!“ okno.mk 195
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Колку што ми држи гласот викам, небаре од змија касната.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)