На кратката руса коса имаше еден прамен во лилава боја, а еднаш му се пофали дека на грбот има тетоважа.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
На грбот имаше направено два отвора и од таму во двете ќеси течеше течноста од белите дробови.
„Седум години“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2012)
Тишината те плашела единствено
кога си била во друштво
со други.
В зори ќе се зари, озарено
лицето на светлината
а ти меланхолично ќе се обидеш
да ги отстраниш флеките на Луната
да се исправиш на нозе
небаре го држиш цврсто во свои раце
универзалното клатно на
рамнотежата
небаре си нашла решение
како да излезеш на крај со
депримираноста
божем ја игнорираш и
ѝ вртиш грб
ама и грбот има
очи !
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)