греда (имн.) - на (предл.)

Долу под гредата на која висеше железото, со кое се објавуваше крајот на работата - стоеше сопственикот на куќата.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
ЛЕТНИК 1977 Полноќта одненадеж задуваа оние улави пролетни ветришта од кои крцкаа гредите на куќите.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Слеп и глув, навистина, празен како празнана лејка што виси на ќошот од попречната греда на балконот.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
„Гредата на покривот не стои на крајот како некој држач на знаме,“ објасни Даниел.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Ги навлече дебелите чевли, излезе од тремот, скокна и се закачи за ниската греда на таванот.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
„Обеси се“, му подвикнаа и му рекоа дека заради кобењето еднаш веќе самите ќе го обесат, и Сандре Самарија отиде со познатиот чекор на гусок да бара јаже и поздрава греда на некој таван.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Навистина не можев да се движам и навистина горев.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Побара вино да те лекува, сега лежи во плевнана и 'рчи. Дојди, ќе си поразговараме.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И се вратив на полумрачната соба и уште пред да се фрлам на сламарникот над кој гредите на таванот со закана се протегаа, влезе Арсо Арнаутче.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)