дамка (имн.) - во (предл.)

Цел живот ќе носи мала, но пецкава дамка во душата.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Златните дамки во нејзините светкави очи страсно потемнеа, се згуснаа во грозд на чедноста и не беа грев; беа зрна на опиеност, семе на непознат плод.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Кожа со кафеави дамки во кои откривав вистини за летањето над маѓосани цветови, кај усните ми, се сопнуваа и го добиваа сопствениот облик;
„Омајнина“ од Афродита Николова (2010)
А знае само дека општината, на државата. земјите се црти и дамки во боја на картата.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Тој настан е наречен црна дамка во историјата на англиската полиција.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Одеднаш, така да се рече преку ноќ, планината осамна во црна наметка, тук там по некоја бела дамка во осојните места, а снег низ градот ни за лек.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Ќе го пригушам нежното распаѓање на мислата... „МОЖАМ СЕ“ Ко капка роса на лозов лист, ќе го пронајдам патот, за да ги збришам сите темни дамки во твоето срце...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)