дар (имн.) - на (предл.)

Тогаш се проштава таа со својот роднина, за кого ѝ е жал и плаче, и му го фрла дарот на рамо, подарен од зетот, а девојките ја пеат песната: „Мила ми мила — таткова рода".
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ете, затоа и нашите пазарџии кондисаа вечерва кај Селчаните на ан, а утре на раат ќе пазарат, за во сабота да си одат позарана дома, оти во недела треба да се раздадат даровите на роднините.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ѝ пративме дарови на свршеницата твоја; прстенот таа го смени.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Даројте на врагот се омразни.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Многу зборови кои не кажуваат ништо, искористија тишината и љубиме, како да си на двеилјади метри надморска височина каде нашите тела ќе се сплотат со хармонијата на просторот.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Драматичен излив на емоции кои постојат и се случуваат, рефлектирајќи ја импресијата и доживувањата од делициозните дарови на копнежите и страста низ една прочистена оптика.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Дар на подадена рака. Рака што ќе знае да дарува топлина и нежност.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Расцепот откриваше само мал дел од она што се нарекува божји дар на женственоста.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Некои од луѓето, како дар на манастирот, оставаат деца, момчиња, да му слугуваат извесно време, без пари.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Некои работи се дадени од Господ. Тие се дар на кој не треба да му се противречи.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
„Македонци мои, кога ве посетив тогаш повикан од вас, јас бев неук за овој свет, и во душата, и во срцето, и во слабините свои, на сите три места со кои мажот мора да научи да љуби, за вистински да го сфати Божјиот дар на земниот живот.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
И кога се враќал од печалба се женел. И давал откуп за невестата како дар на татко ѝ. И тој под стари години да види фајда.
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Ајде да јадеш, Костадине... Да каснеш, да се поткрепиш... (Јадењето е сиромашно: црн леб и чорбест грав).
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
А да не спомнувам дека сенката до тебе и не беше само привид туку Елена, Твојата Лена што јаваше на атот по распеаниот макадам на ослободениот град!? (Чудесен дар на сончевата неисцрпност).
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Тогаш тој ѝ раскажуваше, според неговите претпоставки, од кој паша потекнувало огледалото, како дар на нивното семејство, ама не можеше прецизно да се сети.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Сакаа тоа да биде нивни дар на црквата за да им помогне Св. Богородица да им дојде синот здрав и жив.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)