Тоа е како „супербрз чекор наназад“, кој го извлекува и разделува предметот од неговиот конвенционален ентитет и класификација.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Клучот на оваа деконтекстуализација и самото одредување на редимејд-от вешто се објаснети со стегнатата инверзија со која Дишан ги довршил овие белешки: „Реципрочен редимејд: Да се користи Рембрант како даска за пеглање“.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Го зел вообичаениот предмет и го поставил на тој начин што неговото употребено значење се губи под новиот наслов и новиот агол на набљудување - за тој објект создал нова идеја.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Јосиф го набрчка челото во знак на чудење, но спокојно продолжи по патот, решен да го помине целиот ден во безделничење, преместувајќи се од клупа, на клупа, а и како да не се преместува, кога на една фалеше даска за седнување, на друга даска за потпирање, на трета, ногарки...
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Гамбони ја анализира „метафоричната иконокластика“ на авангардата, но никогаш не сугерира дека постои директен каузалитет помеѓу деструктивната реторика и постоечките случаи на вандализам.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Сепак постои круцијална разлика помеѓу, на пример, препораката на Marcel Duchamp во Зелената кутија (1934) „Употреби го Рембрант како даска за пеглање“ и извршувањето на вакво деструктивно дело.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Реципрочен ready-made - да се служиме со Рембрант како што се служиме со даската за пеглање.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Сетив како ме влече нечија силна рака, ме стави на даската за сурфање.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)