Беше блед и не можеше да ги развлече полните усни во насмевка.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Агентот помина со рака преку влажното чело; движењето му беше несигурно; изгледаше како да сака да тргне некоја повлака од очилата.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Болката во непцето од кое му биле истерани забите со удар на беговски кундак го раздразнувала и се враќала при најмал допир, и тој ја пуштил, се обидел да ја тргне главата од нејзиното рамо и веќе не знаел ја прегрнува ли или ја бута од себе; нејзините раце, како таа да барала заштита во паѓањето, останале склопени во топла алка околу неговиот врат додека топлината на женското движење му го заплиснувала издолженото лице.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Наспроти обемноста и тежината на неговото тело, движењата му беа впечатливо грациозни.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
„Најпосле ќе проговориш“, рекоа очите под стаклото.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Тие очи со брзо движење му ја тргнаа превивката од ранетото рамо.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Се сопнал а можеби и сакал така да се случи, не знаел (најпосле тој трик можел да го научи во лесновската шума од неуморниот заведувач Арсо Арнаутче), паднал повлекувајќи ја и девојката со себе.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Нешто во тоа движење му кажа дека сестра му е на умирање.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)