А денот нов кога би народот беше полегнат кај се најде Зашто на местото на Светото дрво се раздени Јагленосан труп суши и старост што зачење.
„Камена“
од Анте Поповски
(1972)
Пеш по светот поема Песна прва Греј, о мила месечино, сјајно, греј и огреј ми страден род, во мачна душа шепни му тајно за дните нови под златен свод.
„Песни“
од Коле Неделковски
(1941)
„ - И? Мачката му преде од влакната на градите, а тој ми дообјаснува: - И, се раѓа денот нов, но веќе си мртов.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)