ден (имн.) - не (чест.)

Со денови не ги носевме козите на пасење.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Ден не ќе минеше, а татко ми да не дојде до нови сознанија за козите и за нивните сопственици.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Утрото Јадранка ми рече дека еден ден ќе вози таков џип. Да ... - рече - ќе видиш... Јадранка да не се викам ако еден ден не возам ваков џип.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Јадранка да не се викам, ако еден ден не возам ваков џип.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Учениците и студентите ги отвораат вратите, а во книжарниците деновиве не може да се пријде: се купуваат само учебници.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
На неговите улици ќе сретнеш познати, кои инаку и со денови не можеш да ги видиш дома.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Бојан се надеваше дека барем додека е ден не ќе биде загрозен од нив.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Даниел цел ден не можеше да ја заборави девојката.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Таа по цел ден не седнува. Постојано нешто работи. Риба, мете, тресе, готви - што ги не!
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Тој ден не се туширав, ниту ги миев рацете, за да ми остане мирисот на Луција на рацете и околу вратот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
На левото носеше златно цурајче. Веруваше, ако го извади, утрешниот ден не ќе го дочека.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Тој ден не застанавме во редицата за да земеме манџа од казанот.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Чувај, од овие две раце чекаш... дури и тие некој ден не се исушат... (преде на фурката. Пауза). (влегува поп Јанче и оди кон баба Анча полека играјќи се со бројниците).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Тој, можеби, не ќе сакаше да се занимава со толку здодевна работа да не го побудува кон тоа неговата природна добрина. 136 okno.mk - Здраво, сирота, - обично велеше тој, штом само ја пронајде најсакатата женичка, во искинат, сошиен од закрпи фустан.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
- Од каде си, кутра? - Јас, господине, од селото дојдов: веќе трет ден не пиев, не јадев, сопствените деца од дома ме истераа.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Денот не можеше да му донесе ништо друго. Ја чекаше ноќта.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
А тие што знаеја и ја посочуваа старата куќа, каде веќе повеќе од година дена не живееше никој.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Втората половина од денот не навестуваше никаква возбуда.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
На следниот ден не почнуваат рано, сега може да се работи кога улицата оживува со своите секојдневни шумови за да остане нечујна борбата со новиот непријател под улица.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Деновите не ги броев, ми беше забрането.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Неколку дена не излегувам ни на мал, ниту пак на голем одмор, туку ја читам Волшебното Самарче од Ванчо Николески. Ете така.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
По неколку дни не можат да го видат зверот (некој ми прикажуал оти ламја била, а друг - гуштер со крилја) да летет од манастир на двор и да шетат, по пакос да чинат.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
На патот секој ден работиме. Од зори излегуваш и цел божји ден не смееш да ја испуштиш казмата, лопатата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Некој во сонот зборува, блада: - Ноќта ја испраќам, а денот не го затечувам, кај ми отиде денот и кој ми стои сега на нога, кој ме гази сега мене!.. 187
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И ден за ден, еден ден не ставија, нѐ составија со Јона, долу кај мостон, кај вренгијана жванска.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Мачно е да си тажен во еден олку убав ден, рече Роден Мегленоски, и ваков ден не е за погреби. 10
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
На страната на Добрина Стана, во перспектива на Скодра, наежени коњи од сталагмит и здрвени џандари, влажни и порабени векни ветер ги прават надмени прозорците.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Веќе три дни не ми доаѓа ништо од далечината.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Истражувањето започнато истиот ден не довело до никаков резултат.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
И птиците му пееле сѐ додека еден ден не угинале.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Со денови не можеа да го одвојат од коцкарницата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Чуму му се книгите, ако еден ден не ќе може, не дај Боже, да ги чита, прелистува, гледа?, помисли, но ништо не рече, Паскали.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Најпрво се изгубило помалечкото, еден ден не се вратило во колипката.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Ѕвонарот тој ден конечно сосема полуде. Неизлечиво. Со денови не можеше ниту да јаде, ниту да спие.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Во тие денови не едно од децата туку ќе се штрекне среде ноќ, туку ќе скокне од креветот, зар мислите се виѓаваше во каква жалосна состојба се наоѓа, - просто го тера нешто и тој летајќи излегува од спалната. Птица.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
„Болен ли си, Оче Симеоне?“ На тоа најпросто прашање што го чу во тие дни не можеше да одговори.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Го малтретирав фиксниот апарат преку кој месец дена не можев да дознаам каде е извесен човек и дали тој има извесна машина.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Тие денови не го ни допре дневникот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
1. Нови абери цел ден не стигнуваа, трендафилчињата и сувото смилје на Калија не помагаа.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Одозгора си ги фрлија тешките мутафи. Многу мисли немаше Петре таа вечер: ни за впечатоците од денот не оддели многу место во главата: небаре мозокот му беше вкочанет, како и нозете.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Баба Добрица со Добрета ме крепеа да се довлечкам до гробиштана... леунка до четириесет дена не бидувало од куќи да излезе - ама душава не ми додржала.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
- Како да се надигнеме? За еден ден не се изодува.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Помина во очаеност и хистерична нервоза, дури еден ден не ја најдоа под пенџерето здробена.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Тоа што вујко ми не ме прашуваше дали сум гладен или каде сум цел ден не ми паѓаше тешко, туку кога од првиот сон ќе се разбудев од некои нозе што поминуваа покрај мојата глава и влегуваа во заграденото од одајчето.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Рамница што очите со денови не можат да ја изодат, лебот на нивите расте готов во сомуни, а ние по умот на дедото Костадин!
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
На прво место тука е седиштето на царската управна власт — мудурлакот, на чие чело веќе дваесет и повеќе години седи стариот мудур Арсланбеј со десетина заптага и младото ќатипче и го претставува султанот пред рајата, ги гледа сите давии во името негово од сите деветнаесет мариовски села, тука е седиштето на мифеташот со пет шест души колџии што ги чуваат сите мариовски шуми; тука е седиштето на авџитабурот од двесте души аскер кој ги брка комитите и им помага на мудурот и мифетишот во тешките и одговорни државни работи; тука е седиштето на третокласното егзархиско училиште со архиерејскиот намесник на чело и четворица учители, во кое училиште учат децата на сите оние мариовци што сакаат да им прогледаат сшкдаи им и да станат попови или даскали; тука е изворот на попови од четирите поповски фамилии, и, најпосле, тука се: Влашкиот ан, анчето на Младена Чкулот, Петка Спасоев, Трајка Балето и Цулевото анче, во кои се враќаат и преноќуваат сите оние мариовци од другите села коишто за еден ден не можат да свршат работа во уќуматот доколку немаат блиски роднини и пријатели во селото.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Но тој ден не доаѓаше, беше далеку, многу далеку од нас.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Не се предавам, рече. Денот не може да биде побрз од мене.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Некој пат ќе одел на пазар, тики ако му се најдеа повечко пари, два-три дни не си идел ни во најсилната работа дома.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
2. Ги споредувам левата и десната на едната дланка срцето се врти на другата гледа што е ноќ, што ден не можам да лажам.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Тој ден не беше сончев. Ништо не ја прекина ноќта која му претходеше.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
- О, нашата мајка по цел ден не доаѓа од шумата!
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Што сакав да ти кажам? А, да. Донеси ми го текстот најдоцна до дваесетти. Па овој четврток, да. Прекутре.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Страшно многу работа имам! Ако секој ден не им стоиш над глава, ништо не функционира.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
И почна уште повеќе да се крие од децата, од нивните задевања додека еден ден не го најде дедо Геро и неговите двајца комити.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Вашите татковци сега, ако се селани, кога сакаат да одат в град, на пазар, ќе се качат на воз или на автобус, или пешки ќе тргнат, па ќе стигнат таму, за да свршат работа и да ви го купат она што сте им порачале па вам целиот тој ден не ви останува ништо друго освен нестрпливо да го чекате некаде под село и уште таму да видите дали сте го добиле она што ви било толку драго.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Ги зеде тој уште двете лири од аманетот на татка ѝ на Трајанка, направи триста други зулуми сѐ додека еден ден не ја зеде работата во свои раце дедо Геро војводата и неговите двајца комити.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Знаеш, и денот не се разденува наеднаш.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Најпрвин само ќе се најави, далеку негде, по сртовите на ридовите; ќе забели како нашите белки во темнината, бавно ќе зрее, ќе дозрева во темнината, а дури потоа, и тоа наеднаш, ќе се истури и помеѓу нас како бел безшумен дожд. И гледаш - осамнало.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Наредните денови не ги донесоа очекуваните резултати.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Мече беше без родители и се скиташе по улиците сѐ додека еден ден не го прибраа во детски дом.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Стрина ти ако уште некој ден не каснеше кртули, сигурно ќе ме оставеше.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
„Едо бел ден не виде“, рече женичката. „Здравјето му остана по затворите“, рече.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Нам веќе ниеден ден не ни треба за овде.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тој ден не пукна ниту една пушка, не излета ниту еден авион, не рикна ниту еден топ, не пројде ниту еден тенк и ниту еден генерал не даде заповед за битка.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Весна е дежурна и еве веќе неколку дена не може да трпи неред.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Ете така и мајка ми „не беше тука“. Мислев дека ќе можам да ја натерам да ми раскажува за Индија, но таа отсечно одби: - Знаеш и самата – рече – кога се враќам од кој било пат, првите денови не можам ништо да раскажувам, уште впечатоците не ми се средени, и ми треба време да се снајдам дома.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)