дете (имн.) - си (зам.)

Кругот на потрагата се стеснуваше. - Бинго! - помисли Јана - со децата си играле „пинг-понг“.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Тука е и олукот што ги исфрла полумртвите или само зашеметени пајаци, и лавабото (шолјата, лоша илустрација) во кој исчезнуваат тие неколку бубачки со кои детето си играло, трупајќи ги врз хартиените бродови и мерејќи колку долго можат да бидат под вода.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Преку реката пак, Сандре Марче местеше телевизиска антена на ниското куќарче; Коте Буџе, во тремот на плевната, ја гледаше новата крава, швајцарски сој, што ја беше купил, плукајќи во правта долу, да не ја зарече; Пере Катин спремаше дупка за вар за домалтарисување на новата куќа, која досега беше малтерисана само одвнатре и последен пат си изми раце со потурување од стомне; двајцата сопственици на продавниците, како договорени, ги чистеа и ги прередуваа излозите, а по уличките на селото и на малите празни места, на плоштатките, децата си играа слободно по завршувањето на школската година.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Во една пролетна приквечер јас, Мито, Санде и две-три други деца си игравме под крушата.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Децата си играа брканица наоколу, петкамца и прво-второ, исто како и рисјанчињата, со фрлање на белузлавата плочка по исцртаната земја.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Жените и децата си заминаа, но мажите останаа да пејат, да се шегуваат и да ги празнат шишињата.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
— Ние, своите деца си ги сакаме, ни вели Димитриос Парцалидис.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Потоа видов како едно големо дете си играше во тревата.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Поздравувајќи се со отецот, директорката и одделенските раководители му се заблагодарија и се извинија за вревата - Деца си се деца! - а тој воздржано се насмевнуваше со крената десна рака - небаре благословуваа: „Да сте ми здрави и живи! Пак да ми дојдете!“ ***
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Ние децата си спомнувавме на нашите кози, кога бевме заедно.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Јас бев останат со нив и по­малиот брат, откако другите деца си формираа свои семејства.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Еден ден децата си играа со топка на улица.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Си мислам: некое дете си зборува во сонот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Многу деца си направил, вели Витомир, алал да ти се панталоните, - Панталоните не прават деца, му велам јас на Витомир.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)