Чувствува внимателно и нежно допирање на мека дланка којашто полека се спушта на неговата глава.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Тие побудуваа особени асоцијации, болни и безбојни, што го ослободуваа од телото и тој се креваше невидлив како флуид, се лулаше на пајажините и го сеќаваше грубото допирање на таванот и рапавата кора на палмата, вклештена во прозорецот.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)