Кога сме кај трите деца, од нив почнува една драма која ќе ги засегне и нивните внуци, па дури и правнуци.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Редуктивно извлекување од себе сѐ што е скриено во ходниците на потсвеста, подвижни слики кои се премногу ранливи и приватни, проживеани, срамежливи приказни, соголување на душата од тврдиот кожурец на времето, ослободување од напнатоста и драмите кои сами ги создаваме.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Немаше време дури да се помисли за враќање за да се одбегне драмата која започнуваше да се одигрува при минувањето на границата.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)