другар (имн.) - ми (зам.)

Таа може да прави што сака, а ти не мора да му кажеш на другар ми со кого ќе излезеш.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Во мислата да се вратам повторно во Кочани на годишен одмор моментално ме предомисли другарка ми Ило.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Излезе дека некоја другарка или другар ми земале долен веш и ми направиле лоша магија, да не ми тргнува ништо во животот, така што во сѐ да имам кочница.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
За среќа ја имав другарка ми која како да беше поразлична од малоградскиот менталитет, па по малку успеваше да ме врати во живот.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Наближува Божиќ, а јас кружам по ел-ејските продавници и барам подарок за синот на другар ми Родољуб.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Кога бев вљубена првпат, вторпат, којзнае којпат по ред (а се влубував на пола час, силно, страсно... и ми поминуваше!), и тогаш скокав до кај другарка ми за да ѝ се доверам дека, ете, пак сум вљубена.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Од денот кога еден сѐ уште ѝ ја пиеше крвта на другарка ми, друг полека ѝ се вовлекуваше под кожа, со крајна дестинација... е, таму каде што почнуваат нозете да растат, под здолништето.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Во исто време, до мене десно легна другарка ми од детството, а карши нас, со „врски“, за мене тогаш прастара 40-годишна жена, Црногорка со два сина: Борис, тинејџер, и Горазд, стар само 18 месеци.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
„Ептен дека си ти, инаку ќе одев со автобус. Најдобри другари ми се пензионерите“. Мојот другар Баци.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Во името на сите другари ми одговори Водомар: - Слаби сме за борба.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
- Можеби ќе ме води човеков со два гласа?
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Ти си крива, ти велам јас, ти за сè крива!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Само продолжи така; кај Надежда на кафе; со другарка ми Славица одам да прошетам низ населба; со другарка ми Софија бев во „Багдад кафе“; ќе појдам до кај сестра ми... а децата нека прават што сакаат, секое на своја страна.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
И другарите ми се губат, ми заминуваат некаде.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Наставникот по фискултура објави дека ќе има натпревари.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Откако се пријавив ме фати некаков чуден страв - или подобро да речам - некаква возбуда при помислата: Што ќе биде ако другарите ми се смеат...
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Одеднаш ми дојде и јас да се пријавам за нешто, па без да размислам се пријавив за трчање на 60 метри.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
- Најдов... - Каде? - Другарите ми дадоа... - Кај нашле тие? - Не знам.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Другар ми шепоти пак познати имиња и едно мало градче провинциско. Таго наша убава.
„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)