Макар што Татко во тие времиња започнаа нови маки да го мачат, кога се всади сталинизмот во неговата родна земја, а и во земјата на егзилот кои ги делеше навидум отворената и братска граница, не попадна во стапицата на брзото враќање, неговиот егзил имаше длабоки корени.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
И во секој егзил има една тврдина со скршени врати... Тие се вратија, но не и јас... - пееше Махмуд Дарвиш.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Нашата историја е наша историја... Нашата историја е нивна, нивната историја би била наша...
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Секој егзил има своја цена. Свој трагизам. Изгубено враќање...
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)