елемент (имн.) - во (предл.)

Ова е пример за топ-даун фразирање или естетизирање на секојдневниот живот.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Технолошко- корпоративниот напредок (фетишизацијата на времето) е натурализиран низ фразирање на јазикот, посебно со јукстапозицијата на различни елементи во фрази од тип на слогани.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тука недвој­бено се работи за импликација на Hegel-овиот панлогизам и врз естетското под­рачје и тоа во смисла дека за уметноста е суштествен правиот преод низ духот, што значи дека мора сетилниот елемент во уметноста да биде продуховен.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Овие сетила не се адекватни за прием на уметноста, бидејќи во смисла на Hegel-овата естетска теорија, уметничките предмети се релативно самостојни, што значи дека им бегаат на сетилните односи.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Од тој момент активноста на големосрпските елементи во Македонија добиле нови белези и нова содржина.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Според него најпогодни за соработка во почетната фаза би биле српските елементи во Порече или областа Маврово.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Основната задача на мисијата била да ги координира акциите на силите на отпорот против непријателот.25 Покрај прибирањето на технички, воени известување за распоредот, силата и вооружувањето на оскините сили, членовите на мисијата имале задача “да стапат во врска, да осознаат и да известат за сите елементи во Југославија кои даваат отпор на непријателот, без разлика на националноста, на верските или политичките убедувања“.26 Основната задача на мисијата била да се поврзе со штабот на Дража Михајловиќ.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Врз база на информациите на британските воени мисии тој ќе истакне дека “словенските елементи во областа стануваат многу актвни за автономна Македонија вклучувајќи ја и грчката територија“.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Концептот на национализмот и националнот јазик остави трага на меѓукултурните односи заострувајќи ги до таа мера, што на преведувачот повеќе не се гледаше како на креативен уметник, туку како на еден од елементите во релацијата господар- слуга, заедно со текстот на ИЈ.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
И покрај сите признанија за организаторите за вклучувањето на практично сите информации за животот и уметноста на Дишан што им биле достапни, нивната изложба сепак има значителни слабости - не успева да открие еден од најважните елементи во делата на Дишан: неговата суптилна смисла за хумор.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
За вториов проблем, несомнено обилното количество информации презентирани во придружниот каталог многу ќе допринесат во подобрувањето на состојбата и сигурно ќе служи како непроценлив извор за понатамошни напори за разбирање на овој уметник и на неговиот опус.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Најмногу што можеме да сториме, во вакви околности, е и понатаму да бидеме отворени за неопределениот карактер на тие полиња на практика и чувствување, како и за метафоричната и фигуративна природа на самите општествени процеси.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ако ништо друго, Најмила мамичке барем сведочи за пресудната улога на изведбениот елемент во создавањето на особеното задоволство на мелодрамата. ‌Сцената со генерацискиот судир во Најмила мамичке не ја турка само до крајни граници театралната екстравагантност и бунилната претераност на глетката на поштукнатата мајка во Милдред Пирс, нудејќи ни кампско задоволство на преувеличена изведба изведена заради изведба.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Упорно туркала нови, просветлени, егалитарни, симетрични практики и на полот и на родот, воздигнувајќи ги до статус на заштитени марки на лезбејското и геј-ослободување и преобразувајќи ги во повластени елементи во нови лезбејски и машки геј-себепоимања. ‌Новите геј-афирмативни науки за хомосексуалноста придонесуваа кон оваа идеолошка преработка со тоа што помагаа да се разбијат опстојните стереотипи.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А не го смалило ни задоволството на тие второкласни изведби, како што покажува Најмила мамичке (и нејзиниот геј-култ).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Оваа техника на осцилирање од ужас во хумор и назад е, всушност, типична за машката геј-културна продукција – и е истакнат елемент во поширокиот машки геј-одговор на ХИВ/сидата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Критиката на црната серија (филм ноар), и покрај сета своја префинетост и сите постигнувања, не може да ни помогне тука; нема што да каже за особеното значење на овој стилски елемент во контекстот на овој филм.380 ‌Точниот ефект што тој кадар, осветлувањето на лицето и самото лице го произведуваат го надминува она што техничката анализа на визуелната реторика во кинематографијата ни овозможува да го доловиме, зашто визуелната анализа не може да навлезе во контекстуалната, општествена димензија на сликата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Може да навлезе во формата, но не и во нејзината содржина.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Сега, кога сме во состојба да им ја ситуираме геј-привлечноста во поширокиот контекст на сексуалната политика на културната форма, можеме да почнеме да наѕираме еден средиштен елемент во геј-реакцијата кон оние сцени што ги запоставувавме.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Изведбата на Џоан Крафорд во Милдред Пирс очигледно е изведба што секој кому мелодрамата му е по вкус – односно, секој што не може да ги заземе, што не посакува и што не може да се стреми кон величието и престижноста на трагичната возвишеност – не може да не ја подражава или да ја преизведува. ‌Сигурно, ненадминливото подражавање на Џоан Крафорд на мајчинското мачеништво и абјектност не ги одвратило поненадарените исполнители да ја „играат“.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Што тоа пренесува ова крајно стандардно црносериско средство?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
13 СЕКСУАЛНАТА ПОЛИТИКА НА ЖАНРОТ Да им се навратиме на двете сцени од Милдред Пирс и Најмила мамичке.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Таа го покажува и начинот на кој Џоан Крафорд ја прикажува Милдред Пирс како изведба, во смисла на тоа дека открива колку и самата Крафорд, далеку од маченичка поради својата беспомошна, самопожртвувана посветеност на ќерка си, всушност, во Милдред Пирс дивно лажирала.310 Штом камерите ќе престанеле да снимаат, Крафорд – а не ќерка ѝ – била таа што, всушност, ги влечела конците. ‌За Џоан Крафорд, излегува, долгото мачно мајчинство не било абјектна несебичност, како што укажува Милдред Пирс.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но кое значење?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Србите не ја достигнаа крајната граница на нивните стремежи, но достигнаа таква граница од којашто вистина не може да се оди понатаму, но којашто може да ги успокои поумерените елементи во српското општество и народ.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Тој вели : „Актерот е излишен елемент во сценското дејствие.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Социјализмот и пост-советскиот систем донесоа нов елемент во литературата како одраз на животот, со тоа сатирата доби нов поттик, нова храна за преџвакување - секогаш одново, секогаш добро нахранета уверка: тоа е сатирата на Војнович, на Харитонов... - што отвара една нова - кој би рекол, социјална, тој не би погрешил - димензија во сатирата.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
- Сепак, како димензија, тоа е присутно во севкупната литература, - ѝ објасни Преведувачот на својата Помошничка, која на тоа убаво го измасира по грбот, плеќите, рамениците...)
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
За да одговориме на вашите факти вие треба да ни објасните до каде, имено, се простираат вашите етнографски граници на југ и кои места влегуваат во границите на вашата Стара Србија, зашто според нашите етнографски и географски знаења, фактите, кои вие ги набројувате, повеќе зборуваат во наша корист, т.е. не дека егзархијата ги изнасилува Србите за да го примат бугаризмот туку дека вие и вашата влада го правите тоа со бугарскиот елемент во Македонија.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Ако не ги разбираш овие зборови, сè уште немаш почнато да разбираш.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Прилегна, ги состави врвовите од прстите и рече: – Веруваш дека сум способен да го створам каменот што ги претвора сите елементи во злато, а ми нудиш злато.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Климент Камилски беше горд што ја имаше во својата библиотека книгата на Франц Миклошич, Die turkischen Elemente in den südosteuropäischen Sprachen, книга за турските елементи во грчкиот, албанскиот, романскиот, бугарскиот, српскиот, малорускиот, рускиот и полскиот јазик, објавена во Виена, во 1884 година. Toj ќе ја пронајде и книгата на Ѓорѓе Поповиќ, Турске и друге друге источанске речи у нашем језику, објавена во 1884 година.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Како што бил трошен ќерпичот како еден од битните градивни елементи во завојувачките походи на Османлиите, така е трошна и меморијата на некогашното живеење.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татковиот пријател, професорот Харалампие Поленаковиќ, ќе му ја даде на увид на Татко својата докторска дисертација на тема Турскиот елемент во ароманските говори во Македонија, одбранета во Загреб во 1938, под менторство на професорот Петар Скок.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Постојат релативно малку сведоштва за подемот и падот на Османлиите, посебно на Балканот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тие не можеа да се сложат со тврдењата дека османската култура некогаш била, а потоа ја снемало од Балканот, бидејќи нејзините битни белези не предизвикуваат исклучивост, туку сродност.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Пишувањето на романот Балканвавилонци не можеше да се замисли без повеќегодишното консултирање на фундаменталните лексикографски дела на угледните балкански автори како што се Речникот на ориентализмите во албанскиот јазик (околу 4 500 зборови со турско, арапско и персиско потекло) на лексикографот Тахир Н. Диздари, започнат да се пишува за време на неговата интернација во Италија во 1940 година (преиздаден во Тирана во 2005 г.: Tahir N. Dizdari, Fjalor i orientalizmave ngjuhn shqipe, Instituti shqiptari mendimit dhe qytetrimit islame, Tiran, 2006), драгоцениот речник на турцизмите во српскохрватскиот јазик (на Абдулах Шкаљиќ (Abdulah Skaljic, Turcizmi u srpskohrvatskom jeziku, Svjetlost, Sarajevo, 1966) драгоцената монографија, работена со високи научни дострели на академик Оливера Јашар-Настева, Турските елементи во македонскиот јазик, (како посебно издание на Институтот за македонски јазик Крсте Мисирков, Скопје 2001), реткиот и драгоцен труд, докторската дисертација на Харалампие Поленковиќ, бранета во 1939 година под менторство на проф.Петар Скок, Турските елементи во ароманскиот јазик (со компаративен лексички приказ на сите заемки во балканските јазици објавена од МАНУ, 2007 година).
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Авторот имаше чест да ги познава академик Оливера Јашар-Настева и академик Харалампие Поленаковиќ овие две маркантни личности да дели незаборавни моменти со нив, да им се восхитува на нивната ерудиција, мултиетничка и мултикултурна проникнатост не само во балканскиот јазичен сојуз туку и на неговото разгранување во сите други сфери на животот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Имаше и други елементи во прилог на стратегијата на Татко и Камилски да ја продолжат потрагата по тајната и мистеријата на новите турцизми, на кои не можеа да им се постават граници.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Но џинот беше станал елемент во кој тој пливаше.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Однесувањето на Ема ми даваше знаци дека таа е вметнат елемент во мојот сектор, и тоа можев да го прифатам со оглед на карактерот на нашата работа, но не можев да се помирам со претпоставката дека таа прави чекор повеќе и сериозно навлегува во мојата приватност.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Сега влегуваме во нова фаза, на отворање кон јавноста, и тоа е важно бидејќи внесува нови елементи во многу ригидната расправа за медиската политика, пристапот кон телевизијата, влијанието врз законите за медии и слично.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Пораката на Цветан Горски требаше да се влее како пресуден елемент во татковата стратегија како да го продолжи патот на егзилот, откако ја напушти родната куќа, со надеж еден ден да ѝ се врати сам или преку своите потомци...
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Но за сето време од својот монолог тој постојано го кажуваше осакатеното п кое токму такво звучеше моќно единствено. тревата заспива близу до нас или залудноста како неопходен елемент во откривањето на ноќните феномени ...водата да нè искапе – благородница или подмолница ...кон ѕвездата рацете – кон онаа што одамна топли или кон прекрасната грешна што сништа ни мами ...да талкаме – по меката добрина или по некоја далечна дивина незнаена што чека ...допир, одново допир,одново... ...нашите тела впиени во загадочната судба питоми по милост сурови по зов ...о моќна ноќна љубовна жед ко врела змија болот блед трепери во недоглед ...а долу нека уриваат...и без темел јас натаму патувам осветлен во твојата нагост... последниот или околу мебиусовиот концепт за изумрените видови ...
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
„Акварели за водата”, е наречена, 58 okno.mk иако во серијата има и неколку цртежи со перо: дваесетина студии на тој сеприсутен елемент во разни форми и расположенија, од траги дожд вжарени од сонце на прозорите на руралното атеље на Џоен до водениот виор кој беснееше на атлантскиот хоризонт блиску до нивната изнајмена викендичка.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Ова, се чини, е клучниот елемент во секој обид за разбирање на постмодернитетот.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Главната при­влечност на оваа серија на Хичкокови филмови е во самото патување, зашто јунакот во диво темпо паѓа од една ситуација во друга и доживува цела низа од трагикомични авантури (“Саботер” е најслабиот од серијата токму затоа што тој елемент во него е најзастапен); така, во сите три филма од серијата ја пронаоѓаме варијацијата на истата тема: јунакот во бегство пред злосторниците непредвидливо се наоѓа пред 32 Margina #21 [1995] | okno.mk наивното граѓанство, што од него очекува јавен настап и во момент, тој мора да се сети на решението: како најдобро да го при­добие очекувањето на публиката; честопати го решава истото и пред прогонувачите.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Постојат ли било какви сличности меѓу предмодерните и постмодерните времиња?
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Свеста за присуството на тој туѓ, наметлив елемент во него го удри со сета поразност.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
На челниот дел од куќата, под стреата: срце, прстен, токосани раце, ангелче, венче, и во нив: почетните букви од името и презимето на домаќинот и годината на градењето; балкони: украсени со елементи од железо или ламарина во форма на триаголник, четириаголник, ромб, ромбоид, круг, трапез или со гипсени елементи во вид на амфори, во вид на подлактени раце или сосем едноставни со парапети кои завршуваат со коритца за цвеќиња; чардаци: долги колку што е долга и куќата, со пармаци, со плотици од костен, од даб, од јасика; на чардаците испуштени башлаци над кои висат мали куличиња низ кои може незабележено да се ѕирне во дворот, на патот, или во време на војни и арамилак, да се протне цевка од пушка и да се направи пусија; покриви: со рамни или со стрмни стреи, со испуштени чакми и кучиња, со поткренати маи како крилја од птица, со издолжени предни страни како козирка од капи, или прекинати со предниот ѕид што се крева нагоре за да го затскрие покривот; вратите: со една, со две поли, обични или со нутифедер, со украсни бордури на секоја пола, со надвратни прозорчиња застаклени или опшиени со мрежа за заштита од секакво гадурии; на вратите жапка или шуличе што се отвора со стап кој постојано е врзан на вратата, ѕвонец што ќе чукне потивко или посилно, резе со катинар или брава донесена којзнае од каде; прозорците: широки, европски, или пак тесни со по неколку крила доближени едно до друго за што подобро да ги осветлат просториите; оние што се на долниот кат и низ кои може да се ѕирне, заштитени се со железни прачки извиткани во разни форми; кај што нема железни пречки - дрвени капаци испукани од сонце и дожд, но кои ноќно време убаво ја затвораат куќата како дланки склопени на очи или како мравкини дупки.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Против еднонасочниот проток на комерцијални информации, како антипод на суштината на јавниот простор како место за дебата и рационален консензус, културните попречувачи меѓу кои се Billboard Liberation Front, Guerrilla Girls и бројни други уметници, обединети околу списанието „Adbusters“, ја користат субверзивната моќ на ситуационистичкиот détournement, „повторната употреба на веќе постоечки уметнички елементи во нов спој“132.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Зашто луѓето немаат слобода во изборот дали ќе ги гледаат билбордите или не.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
„Вешто преработениот билборд... го упатува гледачот да размисли за првичната корпоративна стратегија“131, посочува член на бендот Negativland од Сан Франциско, кој прв го измисли изразот „културно попречување“ во 1984 година.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Заедничката критичка активност на дебата и јавниот дискурс се заменува со пасивно консумирање на културата проследено со „аполитична друштвеност“.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Билбордите не се пасивни елементи во урбаниот пејзаж; тие активно го мамат окото и имаат тенденција да доминираат со визуелното поле.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Може да се каже дека тука Хабермас му дава предност на првиот елемент во однос на вториот, т.е. рационалната критичка дебата ја става пред учеството.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Тоа би ја вклучило и грчка Македонија во автономната држава и ќе наиде на истите пречки за тоа, кои се истакнати во претходната сугестија. (б) Автономија на негрчка Македонија во рамките на федерацијата на Балканските Словени, која би можела да се оствари со доаѓањето на власт на нови елементи во Србија и во Бугарија.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
На 13 јануари 1941 година Секцијата за Балканот при СОЕ го известила британскиот амбасадор во Бугарија, Рендел, дека Британците настојувале да воспостават контакт и со протогеровистичките елементи во Бугарија.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Се чини, тоа е најдобриот начин да се стави крај на меѓусебниот антагонизам меѓу Југославија и Бугарија, кој ги влече своите корени од македонското прашање и на тој начин би се овозможило формирање на голема федерална држава на Јужните Словени што е и краен идеал на голем дел од интелигенцијата и на помалку шовинистичките Балкански Словени.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Во таа смисла тие сметале дека при работата со "македонските (терористички?) групи има ризик дека тие може да работат против Југославија и Грција", но во однос на протогеровистите сметале дека тие се веројатно "повеќе или помалку се загрижени за германските закани на бугарската независност отколку со македонските аспирации".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Проблемот е во тоа што тие никогаш не биле способни да ги асимилираат тие елементи во сопствената култура.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
А. Денет: Бојата има симболичка важност во самата себе?
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Знаеме дека постојат многу различни елементи во уметноста што се важни, дека би било тешко да се напише книга.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Единствено можам да разговарам за моите блиски пријатели кои ги познавам 30 години, тие работат на истиот јазик, на истите проблеми и идеи.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Зголемувањето на бројот на сличните елементи во собата, изгледа, ја зголемувала “просторната”, и/или “временската” димензија на времето.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Населувањето на македонскиот елемент во Солун не било гледано со добро око прво од грчката колонија и пропаганда, а подоцна, кога се открило дека градот бил центар на македонското револуционерно движење, и од властите.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)