Дали од епохата која рационализмот го воведе како метода, не нѐ разликува токму тоа, што проектите на тоталитетот веќе изгледаат невозможни? Кај Хајдегер тоа не е никаква дијагноза.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Овој идиотизам без почит, проткаен со инфантилизам, и со насилство без причина, ќе биде оној идиотизам Маргина 34 25 на Хидропатите, на Фумистите, на Некохерентните (1882-1893), во една епоха која се забавува со изданијата на Петоман (Pétomane) и ќе го дочека основањето на l’Almananch Vermot (1886).
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Уште еднаш на примерот на оваа сага се покажува дека книжевната уметност подобро од историографијата ни ја осветлува епохата која ни е толку блиска, но едновремено и далечна.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)