жаба (имн.) - во (предл.)

Како и да е, тој со своите две збирки раскази, „Ѓон“ и „Скок со стап“ значително отскокна меѓу жабите во мочуриштето, иако неговата иднина како врвен прозаист, си дозволувам да кажам, изгледа прилично несигурно бидејќи во неговите раскази се чувствува одреден недостаток од теми и одредена тежина при создавањето - што е, ако ништо повеќе, лек против неподносливата леснотија на пишување на скрибоманите.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
ЖАНР - Тргнала така жар-птицата во потрага по жалфија. Кога ја сретнал еден ко жандар прописно облечен во жакет. Прашал: „Зошто си така вжарена, жар-птицо?“ Слушајќи го прашањето, жабите во блиското мочуриште зажабуркале. „Жално е, ама болно ми е ждребето, жандару“, рекла жар-птицата. „Е па фрлај ждреб тогаш“, рекол жандарот и одвратно ждригнал. „А ти фурај тогаш жаргон!“, рекла жар-птицата. „А ти тогаш ни не си жар-птица туку жар-ѓон, колку си глупа! „Добро“, рекла жар-птицата.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Ќе сврти - жаба! Ќе сврти пак - штрк! Ќе сврти уште еднаш - штркот ја држи жабата во долгиот црвен клун!
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Илјадници жаби во блатото крекаа...
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Знае тој, знае и таа: некои ветриња од езерото дуваат бесцелно, колку да го разбудат хорот на жабите во трските, да ги разбуричкаат алгите на минливоста и да го обеспокојат крајпатното цвете.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Жабите во торбите заврескаа панично. Но веднаш ги испразнивме кај оној со казанот.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)