железо (имн.) - на (предл.)

— Теслим, бре ќерата, — извикна Чамичауш, слушајќи ја вратата што се отвори.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Се губеше тој во темно-модрите кругови и од каде што наеднаш му надојдуваше ваква сила: ги витка железата на прозорецот и слегува, слегува по дебело јаже и јажето шумоли во дланките, меѓу нозете и градите.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
И токму кога Шаќир му направи на Ѓура една таква смешка, од која овој се закикоти, железото на портата почна силно да тропа, а на ниското каленце се навртоа пет шест манѕери кон малото куќарче.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тропна со железото на портата и бргу слушна глас одвнатре: – Кој е? – Јас сум, Сефедине – му се кажа кадијата на својот домашен слуга, Сефедина.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)