жена (имн.) - бев (гл.)

Тој имаше други планови: да тепа Турци, а жените беа само една нишка од тој негов покров.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Трпе ја истрпе транзицијата па за една жена беше најмал проблем.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Тоа се случи и во една од стоковните куќи на „Призуник“ на „Пагал“, каде што една од сомнителните жени беше фатена во кражба по штандовите при обидот да избега.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Долу во дворот жената беше престанала со пеењето, но далечните викотници на децата допираа од улицата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Она што ненадејно го здогледа во светлината на ламбата беше дека жената беше стара.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Добра жена беше, иако јас малку ја познавав.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Таа докажува дека наспроти дискурсот за еднаквост на жените, доминацијата на мажите над жените беше претпоставена од, и имплицитна во, марксистичко-ленинистичката теорија. okno.mk | Margina #1 [1994] 37
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Во мислите Арсо го споредуваше ова рапаво лице на зол повелџија со неговите силно занесени привиденија во коишто жената беше мирисен цвет пред кој малаксуваше и се претвораше грубата страст во разнежувачки сон.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Имаше право да се ожени уште со една, или уште со колку сака, ама тој тоа не го спомнуваше, иако околу него жени беа само нејзините сестри.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Сите жени беше ги изредиле.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Нејзиното сценарио за жена беше сосема друго!
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Сепак, мислеше Френк сега, таа жена беше на добра трага, како што беше и книжевниот критичар Лајонел Трилинг кога зборуваше за „ужасот“ што се крие во поетската рустикалност на Роберт Фрост: ретроспективно барем, ‘Воде­ниот виор’ го отсликува последното лето на Полардови - златниот период на пријатна работа и игра, за коешто време Френковиот неоткриен тумор забрзано го населувал неговото тело.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Хичкок: „Филмот Фармеровата жена беше, така да кажам, само снимка од театарска претстава, со низа натписи наместо дијалог.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Низата кај возрасната граница за мажи беше продолжена од 63 на 64 години (почнувајќи од 2001 година), а кај жените беше прифатена возрасната граница содржана во ЗПИО за периодот до 2003 година и беше дополнително предвидено таа да биде повишена на 62 години до 2007 година.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Само тие жени беа доволно храбри искуството на својата лична човечка слабост да го артикулираат во кохерентна приказна за себе и за своето време, која стана неизоставен дел од колективното искуство на целото чилеанско општество.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Замката на политичкото и сексуално ослободување на жената беше токму во тоа што на жените им се влевала вера дека се жени: тогаш идеологијата на женственост е таа која ја зема превласта, а правото, статусот и идејата, сето тоа победува со верување во нивната сопствена суштина.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
На крајот од спалната, во аголот, на еден кревет, лежеше Клара во бела ноќница.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Во спалната во која нѐ внесе доктор Гете, на десетина кревети лежеа жени – некои неподвижни, други се превртуваа во креветите и мумлаа, една од жените беше со врзани раце и нозе.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Жената беше без грешка, вистинска мајка на децата.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Жената беше смирена. Ова не беше прв пат во тие тешки денови, кога се бореше да го спаси патот на јагулите, да го гледа како зборува на сон.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)