Иако стоеше таму, во паркот, имав чувство дека стои на работ од некаква бездна.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Надвор, жените уште пеат и плачат ,Прашчај, прашчај...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Жената уште долго остана да стои како скаменета.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Пет деца родив, велам, а жената уште не сум ја видел гола.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Мастилото на дипломата дека сум жена уште не е исушено.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Имам жена уште погрда од мене и не се чувствувам инфериорно покрај неа.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Жената уште еднаш се поздрави, изгледа таков им адетот, двапати да се поздравуваат, и по повторното “καλος ηλθατε”8, нѐ седна на миндерите.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)