Влегував и во кавгата како и во сите оние други нешта што ни ги наметнува во животот нашата нарав.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Уља и Велика како врзуваат крај со крајот, Горица сега да ме види не ќе знае што род сме и сигурно ќе бега од мене, улав живот, ебати животот наш, да не се делевме заради мене може поарно ќе живееја, ама човек не треба во ништо да верува и најубаво му е на оној во ништо што не верува, во ништо што не се надева, барем него ништо не може да го изненади...
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)