Телото на Рада беше оптегнато како жица која во секој момент можеше да пукне.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Тој го знаеше ибн Пајкота добро и од порано, ама ни на крај на умот сега не би му дошло дека Марко ова ново решение го донесе поради сребрената жица која го стегаше во гркланот.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Оние другите, кои не посакуваа да бидат нешто друго во овој свет, туку сакаа да бидат она што се во еден поинаков свет, си подготвуваа облека која требаше да ги заштити во овој свет овде – си правеа оклопи, или наметки од жица кои изгледаа како кафези; си подготвуваа костими кои требаше да им помогнат да се изборат со овој свет, и во нив се престоруваа во опасни животни, или во ѕверови од некоја фантазмагорија; си подготвуваа облека која можеше да им овозможи да побегнат од овој свет, па си правеа крилја за да одлетаат, или си кроеја облека што не беше облека, туку ткаенина која обликуваше подвижен ѕид, ковчег, камен.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Јас секој ден одев во просторијата во која се подготвуваа костимите.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)