Но, пред тоа треба да се стави т.н. „извршна клаузула“ т.е. потврда за извршност – која ја дава судот, односно органот кој одлучувал за побарувањето во прв степен (чл. 12, ст.2 од ЗИ).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Во текстилната фабрика, каде што имаше сѐ на сѐ околу 100-тина работнички – според систематизацијата на работните места, таа ја извршуваше задачата на конфекционер, односно машинист- шивач.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
А овој рок тече од денот на доставување на одлуката до должникот (чл. 14, ст.1 и 3 од ЗИ).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Задачата на оваа мисија била да изврши диверзија на пругата јужно од Скопје, но поради неможноста да се спушти мисија која би можела тоа да го изврши се сугерирало железничката пруга да биде прекината на „две места северно од Скопје“.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“
од Тодор Чепреганов
(2001)
Во оваа неповолна ситуација, задачата на левицата е далеку од едноставна.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“
од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски
(2015)
Ние навистина веруваме дека на Македонија, во потрагата кон една сериозна, длабока (и во длабочина и широчина) и коресподентна со светот култура, ѝ претстои широко премерување и проблематизирање на сите досегашни вредности (не затоа што го променивме политичкиот систем туку затоа што тоа е перманентна задача на било која култура: проблематизирање и чување!) Ако има помош - пеки, супер!
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
41. Задачата на македонската интелигенција отсега натаму ќе треба да биде да се одделат нагледно за сите: за самите Македонци, и за Турција, и за балканските држави и за големите сили, интересите на Македонците од интересите на другите балкански држави и народи и да се изучат подробно сите прашања сврзани со избавувањето на нашиот народ и нашата татковина од сегашната голема несреќа и со процветот на нашиот народ во духовен и во материјален однос.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Сликите - и пиктограмите - можат да имаат различно значење во различни контексти, задача на дизајнот е да ја обезбеди соодветната перспектива.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
За него „ако писателите им ја препуштат задачата на политичарите да создаваат слика за светот, тоа би било најболната абдикација во историјата на нашиот род“.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Бидејќи имињата изостануваат, ќе Ви кажам засега само дека Централниот комитет го смета неговото премавнување како прва и основна задача на нашата организација.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Освен стариците, на маса седеа Исидор Јаковлевич, Афанасиј Јаковлевич, Кирил Јаковлевич, Олег Јаковлевич и Паша Емиљевич.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Ниту со возрастот, ниту со полот овие млади луѓе не хармонираа со задачите на социјалното обезбедување, но затоа четворицата Јаковлевичи беа помладите браќа на Алхен, а Паша Емиљевич - внук од братучед на Александра Јаковлевна.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Задачата на уметникот сигурно и денес не е неа да ја премолчува туку отворено и вистинито да ја кажува.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
На крајот од овој век, меѓутоа, сведоци сме на спротивни тврдења: Пол Фаерабенд и други се залагаат за „науката како уметност”, а задачите на дизајнот - којшто, како и некогаш, претставува уметнички момент внатре во занаетчиството, односно индустријата - стануваат сѐ пообемни и поприсутни.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Задачата на денешниот дизајн постепено се преместува од обликувањето на објект (карактеристично за Модерната) кон обликување на рамка, контекст.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Обемот на задачите на дизајнот не се исцрпува во дизајнот на објекти, туку токму почнува со уредување на животните околности и со обликувањето модели на однесување.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Но меѓу општите цели за кои се бориме, и непосредните задачи на моментот, вие никогаш нема да знаете ништо.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Задачата на уметникот беше да „се имитира природата, нејзиниот начин на дејствување“, според Џон Кејџ - да се мисли на начините на справување со звукот предводени од инстинктот за убавото „развивање“, а не од вкусот за добрата (пријатна) музика.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Имаше во таа негова запршка разни лути зачини: еден дебел камионџија што се заканува секому што ја оспорува историската вистинитост на неговата вера, еден ѓоа-научник што ги учи децата дека луѓето и диносаурусите се создадени во ист ден, една згодна девојка што смета дека Бог ги мрази педерите, еден пастор што намлатил дебели пари од продажба на своите молитви на ДВД, еден американски сенатор што верува во доаѓањето на Судниот ден кој ќе потепа пола човештво, еден протестантски проповедник што е убеден дека хомосексуалноста е болест, еден рабин што го толкува Холокаустот како заслужена небесна казна за неговиот народ, еден арапски музичар што се залага за верските права на муслиманите вклучително и правото на ликвидација на бласфемичарите, една мајка што ги убила своите деца затоа што Бог така ѝ наредил, еден оџа што попува дека света задача на неговата религија е истребување на неверниците, неколку мормони што веруваат дека луѓето со поинаква боја на кожата се грешни, разни исламски маченици што вршат самоубиствени акции, колони христијански фанатици што паѓаат во фанатичен транс, неколку Евреи што трескаат глава од ѕид, неколку претседателски кандидати што не веруваат во теоријата на еволуцијата...
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
Доколку не постои основ за соживот, ти преостанува само да викнеш специјална екипа (слична на Гоуст Бастерс) која има за задача на мирољубив и достоинствен начин да ја спакува целата фамилија, да ги замоли да влезат во еден голем кафез и да ги однесе на стотина километри на север.
„Тибам штркот“
од Зоран Спасов Sоф
(2008)
уште еден домат или за двосмислената свежина на дистанцата во пишување …додека ја дочитував трудољубивата писмена задача на вашиот критичар против новата проза објавена во последниот број на вашето ценето списание се сетив на една од ретките средби со дебелиот кој по сто и осумнаесет дена и ноќи во истамбулскиот затвор и четириесетина килограми помалку си мезетеше сѐ уште со истиот прекар и со истиот апетит двојна салата од домати…
„Или“
од Александар Прокопиев
(1987)
Колку ќе беше пополезно и за стражарот а и за мене ако му наредеше да влезе во собата.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Бев сигурен дека му одредува задачи на стражарот пред вратата во врска со мојата личност.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Стариот писател В. Зрновски ја имаше извршено задачата на трибун.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Користејќи ја уметноста за да се ослободи од животно-порекнувачките трауми што ги претрпел, но не одречувајќи ја нивната вистинитост (овој тип на активност го прави таканареченото уметничко „одуховување на животот“, што е една фундаментално репаративна задача на уметноста), Бојс се враќал кон праисконските извори на топлина, то ест, кон топлината на почетокот, топлина која во формативните фази на животот, го охрабрува здравото растење. 98 Margina #11-12 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Користејќи го таквиот хаос и аморфност за “свесно да го затопли студениот, успиен облик од минатото, општествената конвенција”, на пример концертното пијано, Бојс го вратил во формативниот период и ја ослободил топлината што била кристализирана во него, откривајќи во него нов живот.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Но ниедно тело никогаш потполно не ги задоволувало очекувањата: никогаш не можел да се почувствува доволно топло во било каква кожа, а посебно не во онаа која му ја подарила природата.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Меѓутоа, штом се посочи варварството, посебната задача на меморијата е да се бори против заборавот на жртвите имајќи свои иманентни и природни начини на одржување.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Да ги премавнува сите пречки на нашата пропаганда и да пропагира на дело - ете ја задачата на теророт што ќе го сееме.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)