Ти веројатно ќе ме исмееш но јас сепак ќе ти спомнам еден мој важен заклучок, а на ваков заклучок ме наведе спомнатата бура.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Помислив, а до денес не сум го променил овој мој став: јас мислам дека бурата не е ништо друго туку забрзан начин на живеење на природата.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Дали го сфаќаш тоа, даскале: на природата наеднаш ѝ се присакува некои изгубени времиња да ги надокнади за да втаса таму каде што требало да се најде пред неколку месеци или дури и пред години?
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Ќе ти кажам и што се случи со мене откако заврши бурата: поостарев, станав повозрасен во разбирањето на нештата, а истовремено помислив дека на мојата кожа, (ова го велам најодговорно) животот запиша уште едно правило што го заслужува нашето внимание.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)