Така, ја крпиме уште со зборови. Еден збор те фрла на друг, една мисла раѓа друга.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Колку пати досега животот без зборови те оставил, a за нас секогаш збор утеха имаш.
„Од дното на душата“
од Александра Велинова
(2012)
„Има женска личност, која ти доаѓа дома, ти зборува и преку зборовите те освојува“.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)