Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Таа убава, преубава, млада, гувееше стоејќи во место, без да смее збор да каже.

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Татко ми се обиде со погодни зборови да ѝ го објасни на мајка ми сето тоа за да го одложи денот за купување коза.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Вие дадовте збор да ме закопате мене, да ме поцрните, дури су жив да ви и к'на коските кај шо ќе легните и да ви го уривам гробот.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

— Јас не признавам ни грнци, ни букари, и сакам мојот збор да се слуша! — провика утрото пак Толе.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

— Аха! — се издиши Толе и се замисли. „Значи, близу ти е крајот и тебе, Толе!“ — си проговори за себе, но никако не можеше да помисли за некое спасување со бегање.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

За да го замолчи, Горда му ја полнеше устата со крупни залаци и Грдан не стасуваше не само да ги изџвака туку ни збор да прозбори.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

„Нема ни збор да изустиме за ова, Тито. За ова нема никој да знае, освен ти и јас.“

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

ПАНДЕ: (крстејќи се). За мене не оставија зборови да помолитвам, како што рекоа постариве и кумава така нека биде.

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

- Македонцкото нема да го дајме! Шо си е наше, наше ќе си остане. И само така... и повеќе збор да нема!

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Тогаш ни рекоа бргу да слеземе долу во амбарите и збор да не пуштиме зашто англиски воени бродови се доближуваат, та ако слушнат врева, тогаш ќе почнат да нѐ бијат со топовите.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Посакав да го повредам. Посакав со неколку зборови да му нанесам исто онолку болка колку што тој ми нанесуваше тие месеци.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Му реков: „Ист си како твојот татко. Не оној кој те одгледал, туку оној крадецот, кој штом слушнал дека те зачнал, побегнал од онаа во чија утроба го фрлил своето семе.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

ЛУКОВ: (Надмоќно и иронично.) Господин Христов, треба ли овие ваши зборови да ги разберам - како откажување?

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Какви утешни зборови да се упатат на ужалените, или кој цитат да се одбере од било која света книга, за смртта на еден пајак?

„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)

Се плашеше од зборот да не ја распара како меч, но најмногу од оној „добрите мајки не ги фрлаат децата, само кукавиците ги подметнуваат во туѓи гнезда“.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

- А ти молчи. Никому ни збор да не си кажал.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Вилиците на кловнот се вкочануваат. Сака да каже нешто, со водопад од зборови да ја измие страшната клевета, да докаже дека не е така.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Зошто се враќам, си велам, кога нема со кој збор да размениш: ни по кого да викнеш, ни кој да ти се одѕвие.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Дали ќе може да ме види, уште некој збор да ми проговори.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Не дозволувам ничии други зборови да бидат последни.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

- Ох , - реков сочувствувајќи, - ох, добро вујне, - сакав уште некој збор да речам, но таа уште посилно заплака и јас конечно морав, морав да појдам.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Томе и Христина седеа на креветот пребледени и стаписани. Долго не можеа збор да проговорат.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Со кои зборови да ја запрашам ?

„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)

7. О иде иде слушате ли иде песната таа крупноока желба За мене иде во час ненаспан и за вас иде што спиете морни И пее пее со илјада гласои низ мракот пее за денот ви пее О мугро бела бели посестрими цветови млади во темнава мрака доаѓате ми дојдовте и сега рацете ми се куси да ве стасам И веќе јурам зборот да го најдам за да ја речам да ја изболам тагата на ноќите без сон и радоста што толку ви ја сонев

„Елегии за тебе“ од Матеја Матевски (2009)

Вие не сакавте ни збор да чуете од мене И сите туѓи раце оставени врз моето тело. Им ги поверивте на своите остри коси. И ги продадовте за една обична дневница.

„Вардар“ од Анте Поповски (1958)

Бино даскалот немаше зборови да ја нафали по село, па дури со гордост ја извести училишната власт во Прилеп и владиката Глигорија во Битола дека кај него „прозирнило" и едно женско учениче.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Митра си ја чу пресудата. Озелене како мувлија и не можеше да најде збор да проговори, додека на Достиното лице се покажа црвенило до уши и длабока воздишка, и се симна еден голем товар од душата, но не испушти воодушевен извик.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Илко ја гледа неа, таа него, но од возбуда и среќа не можат збор да испуштат од уста.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Можеби восхитот наш ги исплаши тие сини бои во прелевање што бегајќи од кафезот на восхитот залутаа еве ненадејно во примката на зборовите да говорат за убавината на летот и за осамата на мирувањето.

„Липа“ од Матеја Матевски (1980)

Место на зборот да се потпре себе си со себе да се одземе во мене да се запостави, на молк да се осуди од спрегата да се откаже и покрај сѐ.

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Предаден е живописно Летот таа нес(о)вршена именка таа нимфоманка тлоцртот на гризодушјето живиот песок на егзилот - штрковата земја, навидум пуста стравот да се користи истиот јазик да се проколне, зборот да оживее.

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Тој не бега, негде збор да не се чуе што бомбашот страшен исплашено бега, за надежта млада безразлично му е, не се плаши мртов да падне тој сега.

„Локвата и Вињари“ од Лазар Поп Трајков (1903)

СТОЈАНКА: И така не сум за тебе, за вашата куќа.

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

Еден збор да ти рече, за срце ти се лепи. После, и јас ќе зборувам со него.

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

Татко ми сакаше веднаш збор да даде, пак и јас...

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

КЕВА: Арно, Ефке.

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

И твојата земја убава со друго име пред тебе да ја крсти, прекрстуе, коските свети народни паднати за слободата, од гробот да ги скорива, по сокак да ги разфрла, и со нив да се подбива, а ти да гледаш со очи да гледаш и да црвееш и нити збор да не можеш да кажеш, да му одвратиш.

„Робии“ од Венко Марковски (1942)

Убаво да редиш, збор до збор да иде, Ти сепак Голем поет нема да бидеш, ти никој не си, никој не те одбра тебе, Балканот, земја на контролирани поети, тоа ќе те врзе за цело време.

„Илузија за сон“ од Оливера Доцевска (2013)

ДИМИТРИЈА: Немој ти збор да нема. Нека има збор.

„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)

МАРИЈА: Влези Ацо, влези. АЦО: Не сум за влегување. Само на Андреја два збора да му кажам. (Андреја оди кај Ацо. Разговараат. Пауза.)

„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)

ДИМИТРИЈА: (Му дава на попот пари.) Догодина во седум навечер. ПОПОТ: Збор да нема.

„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)

Дојди, седни, збор да прозбориме...

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Седни... седнати да си поприкажеме... Збор да сновиме...

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Бреза и Борче, кој сега е во прво одделение, најмногу сакаат да го јават и тој се согласува без збор да оди на четири нозе низ собата, полека, како слон.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Разделувањето со децата трае долго, најпрво Пелагија ги гушка и рони солзи, по неа Чана ги стиска во својата голема прегратка, мајката Роса како да испраќаше од своите ќерки и липтежот не можеше збор да изусти, потоа другите се туркаа, сакаа макар да ги допрат и така преку тие допири чиниш се надеваат дека и тие ќе стигнат до својот корен, до некој свој предок, роднина.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Додека ручаа сепак ѝ потшепна на Пелагија дека е многу зачудена колку добро се разбираат Пеличка и Мурџо, и додаде со тага во гласот Кутрото, сигурно многу му е тешко што не може вистински збор да изусти!

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Ни збор да ми дојде на уста, ни солза можам да измолам, да пуштам. „Животот е роса, велеше мајка, ќе светне и ќе загине.“