здив (имн.) - им (зам.)

Колку луѓето да останат сами со себе, да избегат од очите на другиот, не водејќи сметка дека здивовите им се слушаат и преку три такви ѕида, а да не спомнуваме за гласното испуштање на ветрови.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)