земја (имн.) - кој (зам.)

Со надеж неумитна ја барам земјата која постојано пред погледот ми бега, повеста која не дава да се вообличи.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Затоа, да ѝ запееме на семенката, да им запееме на оние кои само копаа и прекопуваа и кои сѐ подлабоко ја сокриваа и заштитуваа иднината.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
И предци и потомци На Јордан Плевнеш Ноќва, вкопан во плочата на Сахара, во нејзините црвени африкати, осознавам дека има земји претерано неми, во кои нема што да се откопа - ни коска, ни писмо, ни прстен, осознавам, значи, дека има претерано неми земји кои сами себеси си се кучиња - чувари.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Од Македонија богомилството се проширило и во другите балкански земји кои биле во составот на Самоиловото царство како и во Франција, Италија и др. земји.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Поради тоа, ние мора да ги избегнеме сите линии на пропаганда кои прават зависни споредби меѓу земјите кои се борат и оние кои не се борат и мора да го употребиме примерот на првите со цел да ги покренеме вторите на акција.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
За исполнување на овие задачи биле формирани ограноци на СОЕ во Каиро за одделни земји кои ја насочувале својата активност во координација со Врховната команда на Средниот Исток.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
5 За исполнување на овие задачи биле формирани ограноци на СОЕ во Каиро за одделни земји кои ја насочувале својата активност во координација со Врховната команда на Средниот Исток.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Еден од многуте мажи жртви во земјава кои од срам не се осмелуваа да проговорат и завртат на Сос телефоните.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Во тоа време, тој можеби беше единствениот во земјата кој можеше да го толкува изворно архаичното османско писмо.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Кети беше вистинска свештеничка во некои примитивни тајни поврзани со земјата и со вегетацијата, и Рози, додека ја обработуваше почвата, реагираше на чувствата на земјата која секогаш комуницираше со оној што ја обработуваше со љубов.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Закон за служба во Армијата на Република Македонија, Сл. весник на РМ, 36/10, 23/11, 47/11, 148/11, 55/12 и 29/14. 132 НАЦРТ УСТАВНИ АМАНДМАНИ НА УРМ АМАНДМАН XXXIX – УСТАВНА ТУЖБА Со воведувањето на уставната тужба Република Македонија влегува во редот на најголемиот број европски земји кои го инкорпорирале овој правен институт со кој се прави значајно проширување на надлежноста на Уставниот суд на РМ, пред се од аспект на зајакнувањето на човековите права и слободи дефинирани во Уставот.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Парадоксот овде - или двојната врска - е тоа што, додека моќните го сметаат за универзално она што е всушност нивен национален интерес, земјите кои што биле понижувани од колонијализмот мораат да си ја бранат сопстваената национална историја со цел да си обезбедат место во универзалната култура.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Ова тврдење постојано методски го мелеа и сѐ повеќе распалуваа колективна омраза кон човекот за кого сме пееле песни, сме го славеле и за земјата која прва ни подаде рака, нѐ хранеше, нѐ вооружуваше и ни ги лекуваше раните.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Одеа молкум, загледани во себе и пред себе, во земјата која како единствено да жалеше зашто тој ден не ги почувствува табаните и живата душа на Сане Сандин, не му ги сети нозете кои како да не беа од крв и месо сочинети, туку од грутки печена црвеница, како од корки сува јеловица.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Над главата, небото го темнееја врани и гаврани, а кртови ја дробеа земјата која што ја газеше.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Од мене еве неколку ситни нешта што беа дел од секојдневниот живот на луѓето во земјата која се простираше од Вардар до Триглав.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Одвреме-навреме колумната ќе се позанимаваше и со предрасудите и стереотипите во сопственост на жителите на пост транзициска Македонија во врска со земјата која се кажваше за основач на движењето на неврзаните.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Поуката која од ова можеме да ја извлечеме е дека за политиката за спречување на наркоманијата може да се размислува и на поинаков начин, поконструктивно, така што би се спроведувала паралелно со борбата против причините за наркоманија. Расправата за легализација е погрешна бидејќи го одвраќа вниманието од ваквиот пристап.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Меѓутоа, земјите кои паралелно се залагале за регулатива и за спречување на причините, а не за легализација, постигнале многу повеќе успех од Соединетите Држави во спречување на наркоманијата (и криминалот), така што Америка, според мене, би тре­бало од ваквите искуства да извлече поука.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Таа беше оставена во Поградец да биде невеста на дедо, да биде жив човечки мост за нивното враќање во Румелија, во земјата која повеќе за нив не постоеше.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
На слични маки се жалат и други уметници и творци од земји кои обично важат за „толерантни” и „еманципирани” во поглед на културата.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Но, за речиси сите владетели може да важи метафоричната претстава за извишувањето на кривата на владеењето до кулминативната точка и потем за неприфаќањето на неизбежниот пад!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Титовите наследници остануваа немоќни пред новите налети на историјата.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Само наивните, односно лошо информираните дипломати или непоправливите идеалисти остануваа оптимисти во одбраната на земјата која ја претставуваа.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Се чувствував немоќен во мојата напати донкихотовска дипломатска мисија.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Сигурно и за Арафат, во драматичните настани кои се вестеа во неговото парче на Палестина, средбата со мене во Париз беше епизода подложна на брз заборав, кога непосредните интереси не притискаат!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Кон каква среќа јурев, за чија несреќа требаше да го известам високото раководство на земјата која ја претставував?
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Илузиите почнуваат кога владетелот ќе се најде на највисоката точка и ќе посака да го успори падот, односно да заврши во небото на илузиите, губејќи чувство за историјата на земјата која ја создавал.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Арафат како да имаше договор со смртта, никогаш да не го стигне...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ретко кој се обидуваше, затскриен во некоја дефетистичка барикада, во исчекување да мине злокобниот, судбински бран на историјата, да си ја покаже главата во новото време.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Додека беше при моќ владетелот, покрај несомнено прогресивните реформи кои ги донесе на државата и институциите, со вештите геостратегиски потези, успевајќи во лицитацијата на големите и влијателни сили да го извлече максимумот за својата земја, ја контролираше целосно ситуацијата во земјата која дишеше според неговиот владетелско-апсолутистички режим.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
А во земјата која ја претставував се најавуваа првите татнежи на подземните експлозии, првите националистички детонации, на поголемите нации, кои само за неколку години ќе ја предизвикаат конечната експлозија, распадот на државата, чија последна жртвена патрола бевме нејзините дипломати.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Со него имав чести, искрени разговори.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Каков кошмар се најавуваше, а во кој никој не веруваше, посебно идните амбасадори, последниот ешалон на земјата која на крајот на нивните мандати повеќе нема да постои!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Земјата која ја претставував бавно влегуваше во делбената фаза кога се појавуваа првите националистички синдроми.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
За мене тој беше непризнатиот дипломат на земјата која не постоеше, на земјата на животот на своите чеда, по чиј живот можеше да се трага, останувајќи верен на потрагата по него во сопствениот живот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Бешир вешто стигна на одреденото непознато место, возејќи крај морето, минувајќи првин крај претседателската палата, па кон монденските Ла Марса и Гамарт, во точката на просторот каде што беше договорено да ме чекаат Палестинците, за да ме одведат до скривалиштето на Јасер Арафат, каде што пред неколку месеци му ги предадов акредитивните писма со кои станував амбасадор во земјата која постоеше најмногу во цврстата решеност, во желбите и замислите на Јасер Арафат! Во смислата на неговиот живот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ние ќе ги браниме интересите на нашите две земји кои ги претставувавме, но и пошироко.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Се разделија! Не беа заедно но се почитуваа. Судбината сакаше да се вратат обајцата во Рамалах, во родната Палестина и тука да ги закопа смртта!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Отсекогаш покажуваше почит кон земјата која ја претставував, и покрај нејзиното видливо ослабено влијание и изгубени позиции поради внатрешните непремостиви проблеми и немоќта земјата да најде излез.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
И амбасадорите во таа критична година од почетокот на крајот на Југословенската федерација, стануваа дезориентирани, немоќни да го одржат нивото во надворешната комуникација на земјата, која ја губеше својата внатрешна кохезија и беше жртва на својата националистички ориентирана хиерархиски наредена и подредена борба.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Се чувствував виновен поради мојата немоќ да повлијаам преку малата земја која ја претставував, земјата од која потекнував имаше слична судбина на палестинската, во однос на распарченоста во повеќе земји.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Можеше потенцијално да има семожни претпоставки: да не се вмешал југословенскиот амбасадор во некоја од странските земји кои стоеле зад државниот удар или биле во спротивниот табор.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Амбасадор на земјата која беше осудена да не постои во историјата на балканските империи. Се враќав во земјата на која се наѕираше картагинската судбина, но во една нова проекција.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тоа не е малку во животот... - јасно ме предупредуваше Мајка во своето кусо писмо.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Откако отпи од зелениот чај во чашката, позлатена на горните рабови, смирено ми рече: - Мене ми е блиска земјата која ја претставувате, таа е дел и од моето семејство.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тивко исчезнуваа, се обезвреднуваа, сѐ помалку имаше нејзини верни приврзаници, зајакнуваа центрифугалните националистички сили, се поткопуваа темелите на земјата која во биполарната епоха ја одржуваше рамнотежата меѓу источниот, комунистички свет, со разнишаните позиции на Советскиот Сојуз и неговата сателитска заедница, како и евро-атланската заедница.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Земјата која ја претставував ги губеше своите позиции и на меѓународен план, нејзината авангардна улога и во светот на неврзаните земји започна да се маргинализира.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Размислував за причините, за крајот на земјата која ја претставував, во која ретко кој не веруваше, макар и нејзините жртви?
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
А страдаа илјадници невини деца, семејства, на кои земјата која ја претставував им помагаше...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Бев амбасадор на Палестина во Тунис, на државата која не постоеше, акредитиран од земјата која малку време по крајот на мојот мандат нема да постои!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
На оние кои мораа да си заминат од видното поле на големиот брат Туку ај да се привардиме заеднички Да не зацапаме ептен во батаците на глобализацијата Има и повесели работи да се видат штом ќе се отворат очите Животот е едно бескрајно глобално море Во кое има место за давење на веселници од сите земји Кои во сите книги на исчезнатите ќе се водат како веселници Само ако претходно себично си приредувале Љубовно-еротски наслади и петпари не давале Што пишува за нив и за љубовта на лезбејките На белосветските ѕидови за графити Зашто градските варосувачи никогаш не доцнат.
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Заминував, по којзнае кој пат, во Франција, земјата која со децении остана закопана во тишината на нивниот егзил...
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Тоа беше една мала тампон-зона помеѓу двете земји која требаше да ја мине пеш, следена од будните граничари, вооружени до заби, од двете страни.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Татко со истиот занес продолжи, не кажувајќи која е неговата конечна цел, каква порака сака да ѝ упати на Мајка, а да не ја каже со директни зборови: – Земјата во која растат и се вкоренуваат нашите деца не е нивна татковина, а земјата која ја напуштивме, не е нивна држава.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Во земјата која необично многу ја поддржува современата уметност, првата специјализирана институција - со разновидни слики кои се гордеат со атрибутот „најголеми во Јапонија” - се бори да ги исполни големите очекувања на публиката.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
За исполнување на овие задачи биле формирани ограноци на СОЕ во Каиро за одделни земји кои ја насочувале својата активност во координација со Врховната команда на Средниот Исток.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
54 На 3 октомври 1929 година, според Законот „за името и поделбата на Кралството на управни подрачја, службеното име на Кралството на СХС се преименува во Кралство Југославија, а општата управа на Кралството Југославија се врши по бановини, околии и општини.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Нивното чувство за боја е под влијание на треперливите призвуци на Пакистанските текстилни работници од соседството и пост-фовистичката облека на Rave-културата.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Да се испраќаат кодирани пораки до интернационалниот уметнички свет од потполно бизарно место како што е Spitafields, во 60-тите е порадикално и поиновативно отколку презентирањето на големи слики во Русија и Кина, земји кои ќе изложат било што ако им се понуди на вистински начин.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Тие се посебно засилени откако останавме единствена земја која го брани чистиот комунизам и не потклекна на советскиот ревизионизам.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Кој кого да сожалува во нашата родна земја која мораше да се сака и кога те убива, но заробена од самата себе поради грешниот ментален склоп на некоја глава, со невидени параноични последици за невините луѓе.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
- Остануваат блиските твои во земјата која ја напуштивте, останува твојот народ таму и овде … рече во еден здив А.А. Беше јасно каде целеше А.А.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Во хотелот престојуваа членовите на сите странски делегации во земјата и многу генерации врвни политичари на земјата кои во голем број ќе бидат жртви на ненадејните судски процеси и ликвида­ции.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Аргентина, за Борхес, претставуваше купче пријатели, неколку национални и семејни митови, шпанскиот јазик, драгите места и драгите улици во Буенос Аирес.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Но Аргентина беше многу повеќе од тоа: нација која од Перон во 40-ите години мина низ периоди на длабоки промени во својата општествена и политичка шминка.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Борхес дојде во женева да ја побара земјата која, како што годините минуваа, во голема мера стана негова сопствена.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Аргентина, неговата земја - чувствуваше - за него беше загубена, а швајцарија му го понуди оној мир што не можеше да го најде во својат родна земја.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)