зло (имн.) - не (чест.)

Злото не е алка, тоа е низа од алки, запрега на судбината: те зауздува и ќе те влече до оној ден, до мигот во кој под твоите клепки ќе свенат синоличките како во очите на коњот од недетското детство.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Бог беше секогаш честив и праведен Неговиот збор никогаш заведен За никакво зло не беше набеден И така сѐ до денес кога мојот Бог ми рече: „Те молам никогаш не сметај ме за демагог“ 1997
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
- Не разбирам! - Владетелот најголемо добро му чини на народот кога зло не му чини!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
А кутриот велеше оти никому зло не му сторил. Ама зло му сторија!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Постојано повторуваше оти Бог му е сведок дека никому зло не сторил па нема зошто да бега!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ќелешо ништо не му рекол, ѓоа ништо зло не беа му напраиле.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Злото не е алка, тоа е низа од алки, запрега на судбината; те зауздува и ќе те влече до оној ден, до мигот во кој под твоите клепки ќе свенат синоличките како во очите на коњот од недетското детство.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Ним доктор Гете им објаснуваше дека одењето в град лошо би влијаело на нивното психичко здравје.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Имаше луѓе кои го молеа доктор Гете да ги пушти, барем на неколку минути, да излезат од Гнездо, ги склопуваа рацете и паѓаа на колена пред него, но тој не попушташе, сеедно што некои од оние кои го молеа беа мирољубиви, и никакво зло не би направиле надвор од болницата, ниту пак би побегнале.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кутриот твој татко! Постојано тврдеше дека кој пие зло не мисли!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Мислам оти ова беше првата ако не и единствена наша поговорка што тој си ја прилагоди на своите потреби.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
- Јас останувам! Никому зло не сум сторил!
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Во нивното разидување се наѕираше стратегиската разлика: и Татко никому зло не беше сторил, но во бегот, од тие што можеле зло да му направат, го бараше спасот.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Јас е јазик јаз'к да ми е ако не кажам што гледам што слушам ако не кажам што правам што направиле од мене што насетувам што насетиле и без мене и по мене за да има сеќавање јазикот ако не кажам кој се огрешил во име на народот, во име на Бога со предумисла со завист од зловолја во злодоба кој понижувал, истребувал, казнувал жива сода прскал со жив збор во очите на бедните и блудните крстените и недоречените слобода кој презирал не давал одземал кој се повлекувал предоцна и без крепост кој се тешел, кој се правдал ако зло правел - зло не кажал јавно!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)