Сончевите зраци ѝ се плетеја во убавите, големи трепки и нежно ѝ се разлеваа по разбрануваните гради.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Земјата долу е проѕирна, чиниш некои нови и пресилни гама зраци ѝ ги откриваат тајните на утробата - корења и коски, под нив понорници, во длабичина усвитена јатка.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)