Башевски, меѓутоа, оди и натаму, така што античкиот мит за наследениот грев го комбинира со иронизирањето на идејата која во текот на југословенските војни беше поттикната од политичкиот концепт според кој традицијата, историјата и потеклото, се клучните компоненти без кои, наводно, не е можно да се доврши личната, ниту националната индивидуација.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Си ме видел ли некогаш да купам стрип со супер херои?
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Имам и други идеи кои би сакал да ги изразам и тоа е единствениот начин како да успеам во тоа.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
И конечно, филмот е колективна уметност, што подразбира степен на дружевност и размена на идеи кои произлегуваат од најразлични сфери на човечката креативност.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Ова уште повеќе доаѓа до израз, ако терапевтот ги вклучува клиентите во разговор за причините што некои од идеите кои се јавуваат за време на интервјуто ги интересираат повеќе од некои други идеи.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
(4) При крајот на животот Дишан дошол до заклучок дека идејата за редимејд е веројатно најзначајна идеја која ќе произлезе од неговиот опус.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Всушност, јас сметам дека традиционалната врска помеѓу науката и терапијата е една од оние идеи кои ги хендикепираат терапевтите, теоретичарите, истражувачите како и клиентите.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Потврдено е дека искуствата на клиентите за терапијата имаат суштинско значење за нејзино водење, и дека тоа е единствениот начин на кој терапевтот може да знае кој вид на тераписка интеракција може да помогне а кој не.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Од разделените Советски републики па сѐ до микроационалистичките американски мултикултуралисти, таа е најпредизвикувачката идеја која денес ветува вредност и смисла на човековите животи.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Тој ги фотографирал во 1918 и, на изложбата отворена во Париз, една година пред неговата смрт издејствувал сенките на неговите редимејди да бидат исликани директно на ѕидовите на галеријата.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Мојата позиција не може да оди подалеку од тоа.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Упростено речено, во основа на сексуалниот однос се фантазматските обрасци, психичките репрезентации, мисли и идеи кои не се латентни па потоа потиснати како што е тоа случај во сонот, туку се латентни, а потоа подложени на регресија и тоа не формална, туку топичка регресија, преку сензори- моториката до оргазмот.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Според Саркањац, пасивната страна на идеологијата (идеологијата сфатена како духовен израз на една општествена ситуација, како “дух на времето”, како “одраз, отслик на објективната 107 стварност”, “историски определен рефлекс на стварноста”, како систем на идеи кој го изразува светогледот на една определена група на луѓе), и активната страна на идеологијата (“нејзиниот платоновско-хегеловски карактер на систем на идеи кој законите на умот сака да ѝ ги наметне на општествената стварност”, идеологија која “секогаш понудува (или принудува на) определена цел”) , во никој случај не треба да се мешаат.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Но ова е многу проблематично, „затоа што дури и повикувањето на идеологијата во една акција не може да биде доказ дека таа е и причина на таа акција“.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Најзначаен дел во првата глава е истакнувањето на двата суштествени моменти на идеологијата, за кои авторот смета дека или се мешаат или бидуваат занемарени.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Тоа во голема мера се должи на пасивноста на идеите кои се „повеќе 108 еден модел на стварноста отколку причина“.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Веруваше дека Камилски сигурно ќе донесе книги за двете клучни теми балканските јазици и јаничарството, во кои решија да се вдлабочат, во потрага по клучните идеи кои би му се спротивставиле на балканското проклетство.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Но не е лесно да се разбере суштината на оваа идеја која го следи човештвото уште од најстарите времиња.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Тој Коница му беше близок и по социјалистичките идеи кои ги изразувал во младоста во Париз кон самиот крај на XIX век и самиот почеток на XX век, соработувајќи и објавувајќи во некои левичарски париски весници.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Татко, според своето верување, најден на крајниот хоризонт од својата библиотека, ја напушташе идејата која долго време го обземаше за да се препушти на нова потрага.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Дома беше тивка и малку како збунета, но подоцна додека работеше беше брза, ефективна, даваше многу свои идеи кои како некое чудо од некаде извираа.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
- Арафат беше моќен во светот на химеричните идеи кои го создаваше околу себе, кои го водеа кон слободата.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Познато е од грчката митологија кога Белерофон го заробил Пегаз и го јавал во многу свои походи, но кога се обидел крилестиот коњ да го јава кон небото бил отфрлен и убиен, а Пегаз останал на небото како дел од некое соѕвездие...
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Ништо друго не го одржува заедно, освен идејата која е неуништлива.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Тоа беше еден од оние сонови кои, задржувајќи го карактеристичното сценарио на сонот, претставуваат продолжение на интелектуалниот живот на сонувачот и во кој тој станува свесен за факти и за идеи кои изгледаат нови и вредни и откако ќе се разбуди.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Имаше и други идеи кои се наложуваа од променетиот распоред на татковите книги…
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Според мене, Хичкок не спаѓа меѓу нив, бидејќи тој беше посебен по својот физички изглед, својот дух, својот морал, идеите кои го опседнуваа.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Бидејќи владее со сите елементи на филмот и во сите стадиуми на реализација наметнува идеи кои се лично негови, Алфред Хичкок поседува вистински стил и сите ќе признаат дека тој е еден од тројцата или четворицата режисери кои можат да се идентификуваат само ако неколку минути се погледне било кој нивен филм.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Се сеќавам на рокот што го имаа: да постават изложба не во излозите на улица, туку горе во зградата, за компанијата која се занимаваше со продажба.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Јас заборавив дека тоа воопшто се случило. Тој не.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
„Трите академски идеи кои навистина ме интересираат се: она што мојот учител (говорејќи за Сезан и кубизмот) го нарекуваше „ротирачко гледиште“; сугестијата на Марсел Дишан да се досегне Неможноста на доволно визуелна меморија за меморираниот впечаток да се пренесе од еден на друг сличен предмет; и Леонардовата идеја...дека границата на телото не е ниту дел од зафатеното тело ниту дел од околината на атмосферата“.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Луѓето се посиромашни од кога и да е, но со големи идеи кој го чекаат денот да бидат исполнети.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Но веќе одамна се нема ништо исполнето ни случено, но да се надеваме дека утре светот ќе бидам подобар.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Татко добро знаеше дека големите идеи кои зачнуваа во главите врз погрешни основи од смели поединци, како на пример, во главата на научникот Лисенко, со идејата да создаде џиновско јаболко или зрно жито, можеа во доменот на свеста, на пример, идејата да се истера Бог од душите на луѓето, да се отстрани самото верување на луѓето, можеше да биде проследена со несогледливи последици.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Но, нејсе, тоа е друго прашање. Остави ги лажните идеи кои те опседнуваат, космополитизмот, на пример.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Тимоти Лири НОВА РАСА Memis: Само-реплицирачки идеи кои се шират меѓу хуманата популација, предизвикувајќи културални мутации. Neoteny: (1) Достигнување на напредна функционална зрелост уште во стадиумот на ларва; (2) задржување на оптималните за опстанок ларвични или недозреани карактеристики во возрасниот период, одбивање да се престане со растењето, проширување на развојниот период.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Најпосле се случи: неизбежниот, долго одложуван климакс на младешките револуции.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Во главата му се вртеа сè повеќе идеи кои го намамуваа да седне и пак да почне да пишува.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)