Потоа, откако ја пронајдоа, сета очајна и по исплакувањето на Молитвена Вода, пак со нивна помош, на луѓето од Комитетот, замина од Потковицата, отиде да стане калуѓерка во некој од Охридските манастири.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Тогаш жителите на Потковицата се ставија на страната на Виша, на Вељаноските и на Петара Акиноски, и речиси отворено се потфатија со Комитетот, но, на крајот, мораа да си помолчат.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)