6. Преградените простории во бараките, некогаш што биле спални, сега беа претворени во ателјеа; со тоа што дрвените легла на катови беа извадени, а на нивно место се отвори простор за долгата тезга со алат, за грнчарско колце на ножен погон и за купот глина во аголот.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Потоа го крена погледот и разгледа викендичката: куќичка на кат, приземниот дел се состоеше од уште немалтерисани ѕидови со отвор за гаража на којашто немаше врата, но катот беше убаво финиширана и со просторна тераса што се протегаше од крај до крај, долж предната фасада, целата застаклена.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Куќите беа двокатни. До првиот кат беа градени од камен, а погоре од штици. Така ги паметиме.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Во Идн Парк, во кој се пресели и во кој, наспроти неговиот феноменален раст сѐ уште се чувствуваше воздухот на природата околу него бидејќи овде-онде имаше рамни ниви, среде блоковите од куќи што беа од ранчерски вид, канцеларијата на доктор Станеф беше еден кат погоре, но во сосем нова зграда од тули во која на целиот кат беше сместен супермаркет со стаклени врати, кои сами се отвораа.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)