клепка (имн.) - на (предл.)

Сашка ги стегна клепките на очите: Колку е убаво да чуеш вакви зборови, дури и тогаш кога непробојни штитови те бранат.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Си пиел ли некогаш, другар брат? се сети пред тие клепки на млаката вода во бокалот и сфати дека во тој миг пука во него бездна на рамнодушност. Во неа, како лавина, неотпорно се тркалаше отпорот.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Тогаш клепките на убиениот сами од себе паднаа како театарска завеса поклопувајќи го неговиот зелен лик.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Зашто тој не беше ничии и не беше свој.“ Тогаш едната клепка на убиениот хирург се подотвори само малку над зеницата.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Една јагула лежи таму во една друга кафеана.“ „Да те чекам ли, брат?“ Клепките на Мирона беа завлечени в месо, очите гледаа срамно соголени. „Немам пари.“ Мирон се заниша на крцкавиот стол и ја завлече раката в џеб.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
По уморните клепки на бегалците им се лепеше сон и само со краен напор се совладуваа да не заспијат во длабок сон.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
- Змијата е како леунките. Ќе ѝ стежне млекото, ќе побрза некого да подои. - Реков - не трескај.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Црниот Пандил Димулев клекнал и со дланка му ги спуштил клепките на покојникот, набабрениот јазик никој не можел да му го врати в уста.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Горица само се тегави, приплакува, а мене окото ми игра, ми се качува клепката на чело, ќе ми излета.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)