книга (имн.) - има (гл.)

Данило Киш Ако текстовите собрани во оваа книга имаат некоја заедничка интенција таа би можела да се изрази во сликата на барикада.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
И во средината на книгата имаше две неверојатни страници што се отвораа со наслов „Падот на Св. Тринианс” со многу, многу детален цртеж на училиштето во пламен и на измачените учители и останатите непобунети студентки.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Меѓу книгите има и по некој ѕиден часовник и секој од нив го шепотеше времето до кое стигнале книгите и каде продолжуваат.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Нивните книги имале религиозен и поучен карактер, биле пишувани со кирилско писмо и на македонски народен јазик.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Овие и другите книги се печателе во странство, бидејќи во Македонија немало печатница.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
„Колку книги имаш прочитано, Филозофе, штом говориш толку мудро?“, го праша со лицемерна благост. „Не знам“, одговори Филозофот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Во тие 35 книги има повеќе од 3, 000 страни текст и повеќе од 300 графички прилози.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Искрено ќе ви речам, пишувајќи ја книгава имаше моменти кога пишував и се радував како дете, восхитен од играта со зборовите, од решенијата итн.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Такви примери во оваа книга има навистина доволно да нè уверат дека не станува збор за случаен избор, туку за систематска постапка.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
- Големото е во духот. - Тие не се твои зборови, мили. Во книгите има многу лаги.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Во осамата и тишината на нивните книги имаа чувство дека допираа до суштинското на животот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Му се случуваше омилената латинска поговорка дека секоја книга има своја судбина. Оваа посебно.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Чувствуваа дека овде ќе се соочат со незавршените битки во историјата, особено во доменот на балканските јазици.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Зачудено гледаше како во цели два-три рафта можеше да забележи тематски наредени книги за козите, за јагулите, за историјата на империите на Балканот, за сиџилите, за границите, за козите, за лавиринтите, за жртвувањето на Балканот, за балканските и светските војни, а најмногу рафтови со книги имаше за јазиците.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Книгата има точен број страници, државата има точно зацртани граници.
„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)
Тие си поседуваа. Разгледуваа какви книги има.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Виде колку многу книги има...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Но сега, без Татко, сите овие книги имаа сосема друго значење, нивниот распоред ја означуваше Татковата стратегија на егзилот, на заминувањето, што го исклучуваше враќањето.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Може да се рече дека оваа необична, шарена книга имаше најнеобична историја во Татковата библиотека.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
За нив, овие книги имаа незавршени значења.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
За Мајка, дури и секоја книга имаше своја душа.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Животот покажуваше дека секоја книга има своја судбина, недовршена.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
А сместувањето на ваквите податоци на страниците на божјите книги имало за цел не само да ја потврди, туку и да ја гарантира, вистинитоста на записите.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Читателот во вашата земја не е обичен потрошувач на книжевните добра, туку е субјект.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Во Татковите книги има едно мало поглавје озаглавено со Поука за божествата (Leon sur les divinits).
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Бев уверен, пишувајќи, дека книгата има секогаш двајца автори: тој што ја пишува и тој што ја чита.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
За мојата италијанска евазија ќе ви пишувам во друга пригода...
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Во татковите книги имаше најмногу соништа и тие затоа до крајот за мене остануваа живи.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Но ме восхитува и вашиот напор заеднички да ги разбереме француските издавачи во овие тешки времиња за книгата!
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Моите француски пријатели ја разбираа мојата забрзаност и не изостануваа нивните добронамерни совети.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Вистинските книги имаат свој внатрешен ритам, моќ да го освојат и задржат читателот.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Врз секоја последна книга имаше по едно ливче со името на еден од учениците на професорката.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Можеби и затоа книгите имаа успех во Франција, достигнуваа можна комуникативна полнота...
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Почитувана госпоѓо Лејбовиц, Една латинска поговорка вели дека книгата има своја судбина.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Начинот на кој ја прочитав таа книга беше многу интересен.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Еднаш, Американската влада се обидуваше да ме натера да зборувам.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Твојата книга имаше врз мене ист ефект како Gravity's Raibow.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)