книга (имн.) - во (предл.)

Но и покрај позитивните новински рецензии, тој имаше тешкотии да ја дистрибуира книгата во некои од големите книжарски ланци(таа беше целосно забранета во Австралија).
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Сепак, нештата се свртеа во негова корист по релативно одобрувачкиот текст што се појави во Гардијан.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
По една од своите прошетки по Калето, Чанга се заинтересира дали татко ми има книги во кои се зборува за минатото на тврдината.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Од малку нешто прочитаното за историјата на работничкото движење, од малкуте книги во својот кабинет, се обидуваше малку од малку да разбере како можат селаните веднаш да станат работничка класа, и тоа од обични козари, овчари.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Татко ми имаше книги во кои нашироко се расправа како козите ги осиромашиле шумите во Шпанија, на Сицилија, на Корзика, падините на планината Атлас во Северна Африка, дури до Црното Море.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Чанга ја стави книгата во торбата.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Имаше многу книги во неговата библиотека посветени на редот на јаничарите на кои се должеше подемот и падот на Отоманската империја.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Собираше често книги во зависност од неизвесниот пат на семејството.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
За мајка ми, пак, тоа беше среќно враќање на татко ми од книгите во животот, а за нас децата за­вршуваше најубавото време на светот, времето на ко­зите...
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Се најде заедно со луѓе што не прочитале, а многумина и не виделе книга во животот, особено оние што слегоа од повисоките планини, со појадрите кози.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Но, одамна не сум прочитал книга во еден здив во еден здив како романот Времето на козите од Луан Старова.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Татко ми небаре врзан со оваа идеја, се обидуваше да најде контра-литература, книги во прилог на козите.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Дојденци, со друг јазик и вера, под иста идеологија, со книги во необична мешаница на сето тоа, просто како уфрлени во градот крај реката во ова време на козите, ние, нашето семејство, останавме долго како недостапен остров.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Решив да се затворам со книгите во собата горе и да продолжам да ја пишувам својата повест.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Тоа беше деведесеттиот роденден на баба ни и шеесеттиот роденден на чичко ни Трајко.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Прелистувајќи го албумот со фотографии на мајка ни, трудејќи се да направам избор за илустрација на оваа книга во еден момент се збунив.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Веднаш ми стана јасно дека мајка ми мора да ја има таа книга во својата библиотека која уредно ја збогатуваше.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Многу трговци, многу излагачи од далечниот Северен Виетнам и Северна Кореја, и тие од Индија, Либан, Балканот, Средна и Северна Европа, па и тие од СССР, Западна и Источна Германија, од Англија и САД, сите ги затворија саемските книги во Лајпциг со релативно задоволителни резултати.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Во книгата во која го опишува ова свое патување, Ламартин зборува и за Пловдив:„Тешко е да се претстави поубава местоположба“ на еден град.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Ако ние Германците можеме да удриме со тупаница по книгата во која стои црно на бело што се нашите волја и нашата вера, тогаш сме опасни и непобедливи... (Специјално издание на Бурзовиот лист за германска трговија со книги бр. 254 од 30. 10. 1941) избор и превод: Г.Н.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Вие сега тргнувате да ги палите книгите во кои еден нам туѓ дух се послужил со германскиот збор, за да нè покори.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
„Можеби и нивната врска ќе се расточеше како бран скршен на карпа”, размислуваше госпоѓица Агата Голдблум додека со книгата во едната рака, тивко ги испиваше своите вечерни коњаци - доколку еден ден мајка ѝ, тогаш дваесетогишната Хана Минцер, не откриеше дека во неа расте нов живот, дека веќе два месеца носи дете, неа, Агата, тој благороден плод на љубовта со Леон.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Охридскиот сакеларија Стефан таму им се радува на светулките кои ги галат сновиденијата на мајчин јазик пред да се слеат во изгрејсонцата.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Прво па машко си вели поп Данаил Москополчанин и цврсто ја стиска под мишки книгата во која што и љубовта и татковината четиријазично се пробиваат низ светската заматеност и одважно влегуваат во историјата.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Печатените книги во првата македонска печатница го ширеле народниот македонски јазик и го истиснувале црковно-словенскиот.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Меѓу другите била печатена и книгата “Утешение грешним” од Пејчиновиќ.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Пепелта, при неговите занесени читања, која како да патуваше од книга во книга означувајќи една од варијантите на потрагите по балканскиот лавиринт, за мене значеше линија на нова потрага во која се криеја тајните на Татковиот живот.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Заземањето на средишната позиција на источните книги во библиотеката, јасно укажуваше дека, конечно, се исклучуваше западната дестинација на семејниот егзил. Но што ќе биде со онаа, источната?
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Таа убаво се сеќаваше на последниот распоред на книгите во библиотеката, кога Татко реши да ги следи јагулите.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Татко се испружи, со книга в раце, на новиот миндер на чардакот.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Но умееше добро да го чита распоредот на книгите во Татковата библиотека.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Мајка, наоѓајќи се во вистинскиот миг крај Татко, сигурно беше послушана од Бога, со сите свои молитви и прочитани свети книги во животот.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Додека ја бришеше ламбата, ги поврзуваше своите верувања, откривани од светите книги во библиотеката, гледајќи во неа небаре е ѕвезда, падната од небото и задржана од книгите.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Ги носеше книгите во својот скуден дом во кој сите ѕидови ги беше претворил во библиотека.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
1. Бојана, “Кочо Рацин“, Скопје, 1953 год.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Објавени книги во засебни изданија Збирки раскази
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Во летните месеци, кога имаше помалку читатели, во магазинот беше попријатно одошто во горните простории и Грдан имаше време да прелистува книги во преградениот агол со стол и маса, што магазинерите си го викаа гулабарник за да не биде кокошарник.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Повеќе не се нервирам, решив да преживеам. Гледам како малите тивки патриоти ги преместуваат кириличните книги во подрумите, на своја рака, се разбира, но еден ден потомците ќе им бидат благодарни.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Дете на градите на мајката Загледано во ѕидот на куќата, Девојки скриени во житата со небесни цветови во косите, Црвена светлина што се слуша отаде петровденските камбани, Светулка скаменета на отворена книга во дворот, Коњ што фрчи низ ветерот над реката, Стар часовник што бие меѓу прозорецот и ноќта, Име врежано во каменот на соседот, Бела пеперутка што се буди во тревата, Жнеачка што му шепоти на плодот во неа, Девојка што се крие во душата на темјанушката, Старец што оре со погледот по мапата на татковината, Буква скриена меѓу црешите За да не може да се соопшти зборот што е неопходен, Победници што се плашат од пепелта на поразените, Денот на нејзиното раѓање – меѓу два глужда на црешата, Непрепознатлив глас што шета низ темнината, Младичи што којзнае Од која страна на времето заминаа, Пролетен ветер што тропа врз твојата песна И ти Што сакаш да ме прашаш Уште ли живееш спроти нас, Во пустиот дом на старичката?
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Ќе ја преместам за една ноќ, потем ќе ја ставам книгата во лажно среде и кога утре ќе дојдеш, со царот, да му го покажеш чудото, ќе ја загубиш милоста негова.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
На изложбата исто така беа изложени и неколку други подготвителни студии, како и реконструкцијата во потполна големина на делото “Цепелин со воденица во соседни метали”(1913-1915) (“Glider Containing a Water Mill in Neighborinng Metals”) и “Девет шеќерни рељефи” (1914-15 - “Nine Malic Molds), Ричард Хамилтон ги изработи за изложбата во Тејт галеријата во 1966.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Како важно дополнение на редимејдите, 108 Margina #4-5 [1994] | okno.mk изложена во истата просторија со нив, беше последната композиција на Дишан, работена во маслена техника, “Tu m’”дело кое од него го откупила Катрин Дрејер во 1918 година, за да го пополни празниот простор над полицата за книги во нејзиниот апартман во Њујорк.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Меѓу плодното и ценето дело на академикот Харалампие, почесно место зазема комплетот за Поетот - четири книги во тврд подврз, во кои неговото дело е стручно осветлено од историски, духовен и егзистенцијален аспект.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Книгата во која оживуваат и бајката, и фотографијата, и уживањето на непцето, и допирот.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Четири, пет години подоцна, детето сосема добро се запозна со бронзената статуа на загинатиот поет, со книга во десната рака прилепена до градите и левата крената кон хоризонтот.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Список за купување На село Со батериска ламба се обидувам да ја најдам заборавената книга во дворот.
„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)
И ги прибрав книгите во чантата и отидов да ѝ ја однесам дома.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Го гледав како заспива и посакував да легнам покрај него, а останував да седам во аголот на собата, со книга во скутот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Му имав речено дека читам додека тој спие, а всушност минував часови загледана во неговиот лик.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ова го најдов кога бев жив, кога имав шеесетина години, запишано на парче избледена хартија меѓу листовите на една книга во мојата библиотека.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Оттаму се врати по десетина минути со дебела книга во раката на чија насловна страница пишуваше: „Enciklopedia de L`imperie Othoman“, Editeur: „Majsson Oriental - Paris, 1903“.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Мене ми рече оти по две години ќе оболеам од птичја болест и оти не ќе говорам, туку поначесто ќе чурликам и чурликот ќе го запишувам и од него ќе направам книга во која многумина болни ќе влегуваат, здрави ќе излегуваат.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Или, на друго семантично рамниште, кога во истата приказна истиот јунак, предок на махараџата Раџнапур кој уште во 1521 година се расправал со ајдуци, ќе му претскаже на нараторот дека „по две години ќе оболеам од птичја болест и оти не ќе говорам, туку понајчесто ќе чурликам и чурликот ќе го запишувам и од него ќе направам книга во која многумина болни ќе влегуват, здрави ќе излегуваат“ - што друго значи тоа освен дека нараторот ќе стане поет и дека со својата поезија ќе ги лекува луѓето?
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
154. Мисирковава книга во многу погледи претставува и полемички спис, актуализирана дискусија по најсуштествените прашања на македонската национална индивидуалност.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Длабочината на полето што го претставува нашето чувство за минатото не е само лингвистичка функција, тоа е на некој суштински начин претставено во книгите и во физичката акумулација на книги во библиотечните простори.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Зошто, се запрашав, имам толку многу книги во оптек?
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Но, во зимските вечери на неговото детство, шпоретот на дрва весело потпукнуваше, а мајка му исто така весело си потпевнуваше народни песни додека му ги редеше книгите во училишната чанта.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
„Игра со очи. Историја на еден живот“ е насловот на книгата во која нобеловецот Канети пишува дека човек треба да биде свесен дека во животот има недостижни нешта.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Големиот Немирович-Данченко во својата книга во која ги запишал сеќавањата од времето на создавањето на Новиот театар за улогата на публиката вели: „Критичарот Василев-Флеров зборува дека публиката никогаш не е виновна.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Лижејќи ја хартијата со својот вжештен јазик, тој потоа се прошири на жолтите завеси од Икеа, уредно наместениот кревет, бродскиот под, вагата која секогаш покажува повеќе, и книгите, да, купот книги во кои ликовите, за разлика од неа, не се грижеа за својот лик и дело.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Реакционерните писатели пишуваа вака: „Во нашето кралство и далеку зад неговите граници и на целиот свет знаат дека нашиот крал ја носи најдобрата облека во светот“. 196 okno.mk
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Луѓето, читајќи го тоа, во мислите се бунеа, во мислите велеа: „Каква лага!“ - и веднаш ги фрлаа тие книги во отпад.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Сакаше да ги знае сите тие работи, сакаше да знае сѐ, што беше напишано во оние тешки купишта книги во собата од младичот, а сакаше да го знае и она, што го кажуваа и другите, забранетите, кои младичот отпрво си ги криеше под креветот, а за кои после Змејко му изнајде едно скришно место во подот од своето сопче. Младичот не му кажа ништо веднаш.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Тој чита многу вакви книги во слободните од училиште дни, таму, скриен со своите другари, во заливот на морето. Во нив има вистински херои.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Еден руски патешественик, по име Виктор Григоровиќ, професор од Казан многу се изненади кога виде славјански книги во Охрид, во моето родно место Струга, во Преспа и др. затоа што тукашните славјани не им биле познати на европејските народи, туку од нивна страна биле сметани за некаков друг народ.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Во мигот се почувствува како победник со своите книги во Балкан-експресот; победа чија суштина и смисла само тој ја чувствуваше и ја разбираше...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Кога вистински им беше потребна во животот, утеха бараа во самотијата и тишината на книгите во нивните библиотеки, која ја нарушуваше гласот на свртените страници, и уште потешко им стануваше, па тие се состануваа и ги поврзуваа гласовите од нивните книги во симфонија на нивното моќно пријателство, составено од безброј нитки, составувајќи го мозаикот на балканската вистина.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Трагајќи по новите значења на поимот зандана, Камилски доцна во ноќта заспа со книга во рацете.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Но и овде надежните денунцијанти, кои нишанеа сега на мојата директорска позиција, не ме оставија на мира, сѐ додека не ме сменија поради нивните незаситни амбиции и не ме сместија со моите книги во едно одајче на влезот во Институтот, кое како да беше прикачено за градбата и висеше во просторот, наречено во шега од еден мој сакан пријател писател вавилонското одајче на Климент Камилски!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Но, се разбира, остануваше неразбран, постојано зголемувајќи го бројот на своите книги во својата балканвавилонска библиотека.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И Камилски до доцна во ноќта и утрото рано не престанувал да ги прелистува своите книги во кои посебно се зборуваше за жртвувањето во религиите, а посебно за зборот курбан, кој му беше на нишан за отфрлање од балканските јазици.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И кога тој го слушаше Климент Камилски како со одбрани патетични зборови зборува дека постои книга која треба да биде центар на библиотеката во систем околу кој гравитираат значењата на другите книги, како книга во другите книги, тој во себе наоѓаше убедлива потврда за моќта на својата теза за посебноста на секој поредок книги во сечија библиотека.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Но откако со Камилски започнаа да работат за јазиците, низ библиотеката како да излегоа најмногу книги, создавајќи апсолутно нов распоред, кој не се менуваше долго време, што ѝ правеше на Мајка посебен впечаток.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тогаш неговиот весел и полетен пев прострујуваше во куќата и тоа беше сигнал дека Камилски сретнал добар автор меѓу многуте книги во својата библиотека.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски и Паскали по ручекот се најдоа во хотелот да го надгледуваат пакувањето на книгите во три големи сандаци од страна на двајца хотелски работници.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Во секој случај, Луан Старова, со овој роман, според мое мислење, ја дава круната на својата балканска сага, но приложува и клучна книга во библиотеката на балканското разбирање и балканската археологија на знаењата и самопознанието.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Имаше пари колку да се пренесат книгите во два-три сандаци до железничката станица и да се натоварат во вагонот кој пишуваше Gare de Lyon Skopje.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Мајка, која бришејќи ја насобраната прав врз отворените книги во библиотеката и на чардакот, се чудеше на различните облици на лавиринти и со својата изострена интуиција, насетуваше дека сопругот бездруго замислува ново поместување на семејството, макар што тогаш границите на земјата беа херметички затворени, особено границата зад која остана нашиот поранешен живот, со нашата стара куќа, со роднините.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Присутните дојдени да го пречекаат Камилски, по наводно извршената операција, гледајќи го како се занимава со сандаците со книги, не можеа да разберат што се случува, сѐ додека тој не им пристапи на блиските, се поздрави и за моментот најде најпригоден изговор, како и начин како да се префрлат книгите во неговиот дом.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Блискоста, меѓусебната доверба зајакнувана од збор до збор го зајакнуваа уште повеќе нивното ретко, можеби и единствено пријателство на Балканот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски го чекаше во својата библиотека целиот потонат во книгите, ѕиркаше од некоја барикада од нив, како да беше се престорил и самиот во книга, со животот во неа колку да може да се прелистува како единствена книга.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Набргу се определи да ги групира книгите во тематски подрачја според принципот на глобални метафори, кои поуспешно и посогледливо при читањето го покажуваат тоталитетот на историскиот процес.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко веднаш му ја врати Книгата за воспитувањето на детето, со многу пофални зборови за впечатоците од читањето: Ја прочитав книгата во еден здив, многу научив од неа, а и многу размислував, зедов многу белешки.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Вештиот книжар, прославен париски букинист, беше вистински волшебник да ја набави бараната книга во најкус рок, за која се веруваше дека повеќе никогаш не ќе се може да се најде.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Кога Татко ќе ѝ откриеше место на новата книга во библиотеката и кога ќе ја прочиташе на начин којшто веруваше дека е единствениот, во нашата куќа настапуваше тивко, празнично настроение.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Од тој период Татко се враќа на Балканот и тоа време ќе биде означено со повеќе нови книги во неговата подвижна балканска библиотека.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Старата излитена чанта, надуена од неколкуте книги во неа, му го враќаше некогашното достоинство кога чекореше врз калдрмата крај реката.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Чекајќи го Камилски, започна да ги средува своите книги во делот за јазиците.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Не доцнеше ниту Мустафа С, кој дојде со една старотурска книга во ракопис за да ја протолкува Татко и потоа да ѝ ја одреди судбината: дали ќе заврши во Архивот, Институтот за историја или во ориенталниот фонд на Националната библиотека.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Но сега бездруго се случило нешто многу значајно кога Камилски ја пее познатата арија искачувајќи се по скалите, запирајќи во кујната каде што ја почувствува миризбата на ручекот, мусака од модри патлиџани, неговото омилено јадење.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Го обвинуваа арапскиот генерал Амур Бен Ал Ас, освојувачот на Египет во 642 година, кому, прашувајќи претходно за судбината на книгите на Александриската библиотека, калифот Омар му порача: Ако се сите книги во согласност со Куранот, тие се неполезни и треба да се уништат.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Романот е фасцинантна вивисекција на балканскиот дух, предадена низ една интимна фокализација (на дете кое е сведок на интелектуалните разговори на двајцата балкански Дон Кихоти), со чести и луцидни коментари на човек упатен во сите научни области сврзани со балканологијата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко откриваше во своите книги во кои Мајка не можеше да проникне, дека лавиринтот го симболизира светиот пат преземен од душата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И јас страдав од тој режим, дури во затвор одлежав, поради моите книги во одбраната педагогија, книги купени од Вашата книжарница.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Хотелските работници со големи маки ги симнаа трите сандаци полни со книги во холот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тој ги редеше своите книги во регалите во целиот простор на големата дневна соба во својот дом во центарот на градот, според азбучниот ред на авторите.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Библиотеката ќе речеше Татко, бранејќи го принципот на распоредот на своите книги во библиотеката е огледало што го потсетува човекот на неговите граници!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Ги нареди купените книги во рафтот над работната маса. Прилегна да се одмори.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Најбргу постигнаа согласност, по долгите разговори крај книгите во обете библиотеки, дека треба да ја изградат стратегијата за спасот на нивните потомци на Балканот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тој, откако се поздрави со присутните на оваа неочекувана мала свеченост и ја искажа својата голема среќа што се наоѓа најпосле на ова место, потем со бегол поглед ја опфати целата книжарница, ги погледна книгите во високите сталажи.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Во еден период го понесе идејата своите книги во библиотеката да ги нареди историски, односно според временската хронологија, но брзо ја напушти оваа замисла.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Изборот и поредокот на неговите книги во библиотеката требаше да ја претставуваат највисоката точка и падот, односно кривата на егзилот, како излез и спас.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Ние ќе минеме низ чистилиштето на книгите во нашите библиотеки.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
XIV Како се справи Климент Камилски со новите париски книги во веќе претесната и исполнета куќа со други книги во градот остана долго време мистерија.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Ви носам и три книги во ракопис на старо османскотурско писмо!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Овие и други книги заземаа во различни периоди централно место во Татковата библиотека, најчесто наложувајќи нов распоред на книгите во библиотеката.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Климент Камилски за миг го одвлече Татковото внимание за прашање што му го постави за генезата на распоредот на книгите во библиотеката, па се надоврза на темата на запалувањето на Александриската библиотека: И на запад страдале книгите.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Со денови не ја напушташе својата библиотека во потрага по интегралните значења кои му одминуваа од книга во книга.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тие нешта тој ги опиша во една книга во која се обидуваше на сѐ да се насмее и да заборави.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Во еден јазик можат да се користат повеќе системи во исто време - како што е вообичаената употреба на вертикалните неонски знаци и вертикалното пишување врз рбетите на книгите во англискиот.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Во тоа време (крајот на осумдесеттите и почеток на деведесеттите) Благоевиќ беше еден од најлуцидните и најжестоки опоненти на тогаш доминантниот националистички дискурс, но неговите тогашни есеи (неодамна објавени во книга во издание на Радио Б92, од каде што Маргина пренесува одредени делови) и денес поседуваат сила, релевантност и ум, за некои нови следни генерации на овие тажни јужнословенски простори „заглавени” во биологистичкото аисториско начело (за коешто пишува Благоевиќ) да не ги повторуваат безбројните грешки на нашите конзервативни и патријархални „херои и татковци”.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Постоеше систем на поврзаност на овие записи со татковите книги во рафтовите на библиотеката, некаква осмозна алхемија чии тајни таткото, господарот на својата библиотека ги однесе со себе, но остави доволно за разгатка за тие што би имале моќ да ги откријат тајните кодови на неговата митска библиотека...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
На синот-наратор не му преостануваше само да го реконструира патот на таткото низ итинерерот на неговите книги и читања, туку наоѓајќи излези од нив, да ја разбере суштината можеби и продолжението на незавршената книга во ракопис Историјата на Балканот низ падовите на империите!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Кога многу, многу години, по татковото исчезнување, трагав по неговите наследени книги, со различни писма, ја барав неговата цариградска диплома, најдов повеќе потврди за нејзиното постоење, но самата диплома не ја открив никогаш, како и сите тајни во самата наследена таткова тишина, можеби задржана меѓу две непознати книги во неговата библиотека.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Книгата, големата таткова книга, со сите книги во неа ми се виде како живо суштество кое сакаше да ми биде, како што некогаш замислувал Татко, штит пред смртта.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Гледајќи ги татковите книги во нивниот наследен, само на места изневерен распоред, согледуваше дека го беше проширил нивното простирање до предели и народи, низ проверени, доживеани значења во животот, до кои бездруго сонуваше дека ќе го одведат книгите, верувајќи дека тие ја содржат вистинската надеж.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
- Награда на Друштвото на писателите на Македонија “Ацо Шопов” за најдобра поетска книга во Македонија за 2005 година, за стихозбирката “Педесет допевања”.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
- Награда на Меѓународната манифестација Македонски духовни конаци „Велја кутија“ за поетската книга „Совршена тишина“ (2009).
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
„Ова е библијата, мил ибн Тајко. Има само двеста вакви книги во светов, а замисли, една е сега твоја!
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
И изгледаше многу покорно, иако знаеше дека таквото кажување ќе ја трефне, оти беше извадено од една црковна книга во Свети Ѓорѓија - Горг што ја беше читал.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ибн Тајко остана со зината уста додека дубровчанецот џбарна во кожената торба што му висеше крај колкот, протарашка внатре и извади оттаму дебела книга во раскошни корици, украсена со сребрени налепници од цветови и лисја. „Дваесет аспри”, рече скромно. „Дваесет аспри?“
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Отидов во друга издавачка куќа со книгата во рака.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Ќе не чекаше навечер сите да си легнеме, а потоа ќе ги распостелеше книгите во кујната на масата и почнуваше со ноќните учења.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
По цела ноќ гори кандила во нивното заградено, наутро заминува со оние што одат по работа на индустрискиот колосек со стиснати книги во премрзнатите раце, а на пладне, враќајќи се од часови, останува на индустрискиот колосек или да фрла јаглен со лопатата од вагонот надвор или да реди дрва за огрев што вагоните ќе ги изблуат без никаков ред.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Во единствената и голема антикварница на книги во која влегувам како во црква, со саати се вртам по тезгите и зевам по рафтовите, не осмелувајќи се да земам в раце изданија од Горки, Достоевски, Толстој.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Не е доцна да се почувствува Тој остар сек Како челуст на ѕвер И да се чита и натаму со страст Вечната Книга Во која долго и продолжително капе Заслепувачката светлина на сонцето.
„Век за самување“ од Веле Смилевски (2012)
При промената на филмот, видеото и книгата во интеркомуникативна програма на телевизискиот екран, моето претпријатие Futique го употребува принципот на приредување и персонификација.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
“Head coach” овозможува претставување на електронската книга во трката со другите. Inter- Com гради напната, брза интеракција за човековиот дух, којшто ќе ги покажува досегнатите точки на екранот.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
На полици книги во преврска златна Редом наредени стојат, Книги с хилјадници на душа му матна Жл'чка му кревајат и јад.
„Пeсни“ од Рајко Жинзифов (1863)
Ги мина сите тие патиш­та како среќен Дон Кихот, за да остане, на крајот, заробен од книгите во своето вавилонско одајче, но со притаено задоволство.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Секоја Татко­ва книга во библиотеката, вклучувајќи ги тука светите кни­ги, посебно Библијата, Куранот и Талмудот, за кои најмно­гу се грижеше Мајка, означуваше некаква врвица кон го­лемиот излез, кон спасот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Ние, деца­та, со Мајка, си чекавме крај прагот, секој со една света книга во едната рака, а со торбичка, во другата.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Само тој сметаше дека Дон Кихот не успеал да го најде излезот кон светот затоа што не успеал да го открие вистинскиот распоред на книгите во својата библиотека кои водат кон вистинскиот излез.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Новата книга во Татковото вавилонско одајче, крај чардакот, го означуваше влегувањето, често враќањето на самата надеж, кога таа нѐ напушташе во времето на непредвидливите настани на историјата во нашиот дел од Балканот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
IV Мајка си имаше само една вистински своја, но најзна­чајна книга во својот живот, среде Татковите книги.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Но за да се раскаже целата приказна за единствената Мајкина книга во Татковата библиотека, покрај светите, мора првин да се раскаже како првата книга, од 1939 годи­на, беше заменета со изданието од 1949 година.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Секоја книга во Татковата библиотека имаше своја историја, но и своја судбина.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
На ден пред заминувањето, ја видов повторно со книгата в раце.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Вистинските книги во балканскиот семеен егзил се сметаа како столбови на нашата куќа.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Татко, со денови, заедно со Мајка, со сите нас, децата, раководеше со сместувањето на книгите во новата библиотека, како да беа живи суште­ства на кои им беше потребно смирување по долгиот и неизвесен балкански пат до ова место на спасот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Така често размислував крај Татковите книги во кои остануваше толку живо Мајкиното присуство.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Заборавена книга во книга, на тротоар, крај брзак, пред капела, на стадион, во дупка, под чкорка, во сон, меѓу две нозе;
„Забранета книга“ од Веле Смилевски (2011)
Се сеќававме на распоредот на татковите книги во библиотеката во различните фази на егзилот.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Животот покажа дека секоја книга во татковата библиотека имаше своја судбина, недовршена.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Татковите свети книги во неговата библиотека, беа поместени помеѓу книгите за јаничарите и книгите за балканскиот бестијариум, во кој доминираа книгите за јагулите, козите.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Овде речиси и физички се чувствуваше тежината на книгата во времето, во животот на семејството.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Остануваше никогаш растолкуваната семејна загатка - за тоа што се случило во изминатите пет века отоманско време на Балканот, како дојде по поразот до големата делба, до промената на Бога, до големото гранење на семејството, кога едниот дел по отоманската опсада и победа по цена на смртта ќе замине на другиот брег на морето со старата христијанска вера, со задолжителните врски клучеви на старите куќи во пламен, со по некоја спасена икона и света книга в раце.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Се чинеше дека Татко, како никогаш дотогаш се справуваше со распоредот на книгите во својата библиотека, барајќи излези од балканскиот лавиринт.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Требаше да се трага по смислата на неговите книги во неговата библиотека, во нивниот распоред и односи со другите книги, требаше да се трага низ еден лавиринт, за да се најде некаков излез, или влез во друг лавиринт, да се живее само низ утехите на потрагите, да се има спокој на надеж само на крстопатите на балканските лавиринти.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Остана верен на обичајот, кога го плени нова идеја според неа да го смени и распоредот на книги во библиотеката.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Воскресија забележа дека Игора го заинтересира судбината на соседот: - Ќерка ми Марија кажува дека кога ја собира прашината од книгите во неговата библиотека, видела и многу записи и цртежи на јагули, пеперутки, кози, оружје и што не…
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Се присети и на онаа приказна од светите книги во која судијата ќе пресуди детето (за кое секоја од двете мајки тврдеше дека е нејзино) да биде располовено на еднакви делови бидејќи немал доволно аргументи која е вистинската мајка.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Потоа, во тивката соба, гласот на момчето се одзва со едно слабо, придушено „ах“ и очите му заблеснаа додека си припомнуваше: „Еднаш прочитав книга во која се зборува за скаменетите дрвја.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Се отшетав со книгата во едната, и чашката виски во другата рака.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Можеби зашто се „навлеков“ на нив, слушајќи го татко ми, кој беше мајстор да ги оживее писателите и нивните книги токму со надоврзани детали: ...какви корици има „Лав Толстој“ на Шкловски во издание на „Минерва“ (три книги во тврда кафеава подврска во картонска кутија со ликот на Толстој)... од кога Виктор Борисович почнал да се стриже „брич“, а од кога Мајаковски... како на очите на сестрата на Љиља Брик, Елза Триоле, Арагон им посветил цела книга... како на комунизмот му служеле Арагон, Бретон и Пикасо и како поради тоа се скарале...
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Телето потскокнува, како бафало, со своите 150 килограми. – Ти да си теле, што би правела? - прашува Гаге. – Би скокала – одговара Танче, не подигајќи го погледот од својата дланка во водата околу која се сјатило стадо плашици.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Кај се сега оние раце нежни што книгана отворена ја милуваа Зад прозорот веќе тивко снежи и снегулки босоноги претрчуваат Кај се сега овие раце бледи толку книги во есента што затворија Зарем веќе над новите редои надвесени занесено се уморија Кај се кај се Јас ги чекам чекам над книгата напуштена да затреперат Но место нив сосем сосем леко по листојте зашумува само ветрот Рацете ги нема нема нежни Прашањето в грло ѕвони испокинато Одговорот надвор снежи Снегулките тажат по нив непрекинато.
„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)
Дневниците се водени од Ноември 1976 до последната недела на Ворхол во фебру­ари 1987, давајќи детална слика за уметниковото ужасно спуштање на проклетиот терен на “Исполнети молитви” на Труман Кепот.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Сите беа мокри од пијачките што се истураа врз нив. (извадок од Понеделник, 2 Јануари, 1978) Кога 1989-та година ги објавија Дневниците на Ворхол јас едноставно морав да ги имам.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Бидејќи не постои начин на ова прашање да одговориме директно, сѐ што преостанува е да го собереме она што лежи во самите дела на Ворхол.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Аналогијата резонира со иронија: убиството на претседателот како еден вид американска трагедија што го прослави Ворхол; Џеки Кенеди во жалост како една од Ворхоловите трајни теми; (речиси фаталниот) атентат извршен врз самиот уметник неколку години подоцна, само еден ден пред да го убијат Роберт Кенеди; веројатноста дека после Кенеди, Ворхол е првата личност во историјата на Америка со која се поистовету­ваа толку голем број на луѓе по шеесетите години; сфаќањето дека Ворхоловата уметност, исто како и убиството на Кенеди, не е толку едноставна како што изгледа.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
“Нешто” истрајува, секако, и препознатливо е од книга во книга; тоа е непорекливо и веројатно тоа и го сакам.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Некако успеав да се доберам до еден примерок и додека ја држев книгата во рацете, се сеќавам дека размислував за тоа како еден булимичар мора да се чувствува исто вака додека хипнотички се движи кон фрижидерот.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Од книгата ANDY WARHOL - Carter Ratcliff, 1983. okno.mk | Margina #11-12 [1994] 149 Алан Шварцман Музејот на Енди Ворхол Можеби поради моето не-чувство за архитектура, зградата на Фрик и Линдсеј (позната и како Волквејн компанија за музика и музички инструменти) на прв поглед ме потсетува на магацинот за книги во Далас.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Во одговорот на некоја молба, повик или заповед сигурно се придвижува некоја творечка замисла која веднаш покренува одредена програма, систем на очекувања, за најпосле и самиот да ме изненади со тоа што е неодолива, заповедна, дури неумолива, како некој мошне строг закон.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Завршува со читањето и ви ја враќа книгата во пристоен рок. Вели дека ѝ се допаѓа.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Ги прибираше сите светски книги во својата библиотека!
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)
Со особена почит Луан Старова XXII Доживував чудесна поттикнувачка солидарност со моите француски читатели на трите први објавени книги во Париз од мојата балканска сага, благотворна поддршка, која дотогаш и ми беше непозната и покрај фактот што веќе имав објавено дваесетина книги во земјата.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Од книга во книга, вие на еден мошне посебен начин ги претставувате настаните и навраќањата кон нив што придонесува трите книги меѓусебно да се дополнуваат и дообјаснуваат, а верувам дека истото ќе важи и за следните книги.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Секој автор има само една книга во која го крие својот основен код, а во другите можеби станува епигон на самиот себе.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Но добро, би ми било тешко да го купам целиот тираж на книгата во издание на Фајар за да го дистрибуирам самата јас.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Ретко кој балкански автор можеше да се пофали со славни шифри на продадени книги во Париз.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Се разбира, не беше во прашање само егзактноста на преведениот збор за религиозни дејства, во францускиот збор acte, многу подлабок во понирањето на клучните идеи во моите книги во врска со мојот идентитет, идентитетот на моите родители, на мојот народ, накусо идентитетот на животот.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Ако ви го раскажам долготрајното пријателство со Патрик Крисман, тоа можеби ќе значи да започнам да пишувам нова книга во мојата балканска сага.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Фрежис, 1 марt 2001 г.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Накусо, јас сум свесна за натрапничавиот карактер на моето барање, но се надевам дека вие ќе го прифатите со порустливост и симпатија.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Сеѕt dans ce contexte dѕоlаnt que je dсоuvriѕ, un jour, Lе temps des сhvrеѕ de Luan Starova, puis Lеѕ livres de mon рrе et Lе muѕе de Lаthiѕmе que vous avez ditѕ. Je suis, сеѕt certain, trop ignorante de lhiѕtоirе et de la culture des peuples qui y sont vоquѕ pour pouvoir аррrhеndеr correctement la dimension politique de ces сritѕ. Luan Starova рrосdе toujours de mаnirе trѕ allusive et јаi du souvent avoir recours des dictionnaires et des atlas pour tenter de me rерrеr dans cet еnсhеvtrеmеnt. Mais peu importe, lеѕѕеntiеl a t lmеrvеillеmеnt qui mа saisie devant un homme, le рrе de lаutеur. Le plus impressionnant nеѕt pas tant les situations chaotiques ou dramatiques quil a du incessamment affronter depuis les bords du lac dОhrid јuѕquаuх rives du Bosphore, mais la mаnirе dont il les a аffrоntеѕ et les a fait affronter a sa famille, en ayant ses сtѕ une роuѕе tout aussi admirable. Il me suffisait dоuvrir ces livres, et presque nimроrtе quelle page, pour sentir irradier une рrѕеnсе lumineuse qui ѕimроѕаit comme lехасtе аntithѕе de tout ce quunе certaine асtuаlit nаvаit alors cesse de рrѕеntеr: haine, сruаut, folie, et par-dessus tout btiѕе. Et cette sensation tаit la seule vritаblеmеnt rсоnfоrtаntе. Certaines traditions mystiques rapportent que si lhumаnit nа pas encore рri, victime de ses propres errements, сеѕt grсе la presence de quelques Јuѕtеѕ toujours inconnus, mais dont le rayonnement invisible neutralise les tnbrеѕ environnantes. Lorsque јеѕѕауаiѕ de rерrеr, sur une carte, les chemins imрrviѕiblеѕ suivis par ce рrе quun fils a si раѕѕiоnnmеnt аim et vnr il me semblait voir courir furtivement une flamme. Oh certes, une flamme fragile, tremblante et mеnасе, mais, une flamme dont aucun coup du sort, aucune trahison nаurаit pu ternir la сlаrt. Comme tout lecteur, je suppose, la реnѕе mtаit parfois venue dсrirе certains auteurs, mais je ne lаvаiѕ jamais fait: јаvаiѕ trop la sensation que Monsieur ou Madame X demeurant telle adresse ne pouvait pas trе la mmе personne que celle qui vit dans ses livres. Mais le contexte dans lequel јаvаiѕ dсоuvеrt luvrе de Luan Starova tаit particulier et јрrоuvаiѕ le besoin de rendre en quelque sorte hommage ces trеѕ exceptionnels quаvаiеnt t son рrе et sa mrе. Ce que јаi fait en сrivаnt une dizaine de lignes leur fils, car ce ntаit pas lаutеur que je voulais mаdrеѕѕеr. Il est des circonstances о le fait littrаirе рѕе de peu de poids. Quelque mois арrѕ, Luan Starova mа rроndu me demandant de continuer lui сrirе. Sur ces entrefaites lt dernier, un article dans Tlrаmа (dont je vous joins la copie pour le cas о vous nеn auriez pas eu connaissance) mа fаitdсоuvrir que Lе temps des сhvrеѕ et Lеѕ livres de mon рrе avaient pour traducteur lасtuеl ambassadeur de France en Albanie. Et l encore, quel homme exceptionnel! Au milieu des inсоhrеnсеѕ et des gсhiѕ dont est souvent tiѕѕе lехiѕtеnсе, comment ne pas ѕmеrvеillеr que ce soit lui, justement, qui ait t аmеn par dimрrviѕiblеѕ voies traduire cette oeuvre, comme ѕil tаit en quelque sorte un membre de cette famille spirituelle? Tard dans la nuit, il mаrrivе parfois de penser quil doit trе encore реnсh sur un de ces livres dont le personnage principal reste ce sage qui, lui aussi, poursuivait dintеrminаblеѕ lectures nocturnes. Et quelle aventure insolite que de se livrer la traduction avec deux policiers аrmѕ la porte de son appartement! Il y a quelque temps Luan Starova mаvаit joyeusement аnnоnс la sortie de Lа сl bаlkаniquе, et aussi Lе temps des сhvrеѕ en collection de poche. La, il vient de mсrirе avec tristesse que ces projets tаiеnt аbаndоnnѕ. Il ne mарраrtiеnt pas de juger une politique ditоriаlе. Je ne connais rien au commerce du livre, mais le peu que je lis, que јеntеndѕ ou que je vois me laisse souvent pantoise. Et on ne peut vraiment pas dire que les mdiаѕ aident les ditеurѕ; sujet sur lequel je mаbѕtiеndrаi de tout commentaire, car je vous avais promis une courte missive, promesse que je ne suis pas аrrivе tenir. Mais pour terminer je voudrais vous dire seulement ceci. Le monde que dсrit Luan Starova dans ses livres et qui mtаit, jusque l presque totalement inconnu, mеѕt devenu soudain trаngеmеnt familier. Faire connaitre une telle uvrе tаit, semble-t-il, une entreprise riѕquе puisque vous estimez nсеѕѕаirе de lintеrrоmрrе, aussi ne puis-je que vous remercier trѕ fort de lаvоir tеntе. Croyez, Monsieur lехрrеѕѕiоn de mes sentiments les plus cordiaux. Hlnе Lejbowicz XXIV Епизодата со Фајар и прекинувањето со објавувањето на најавените романи од балканската сага Балкански клуч и Патот на јагулите, колку и да се одрази на динамиката на објавувањето на книгите во Франција, таа немаше одраз врз моето пишување.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Помислував, да не е тоа балканско масло!
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Но што би можела да направам друго?
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Би ве молела да ме држите во тек со излегувањето на вашите други книги во Франција.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Можеби и затоа книгите имаа успех во Франција, достигнуваа можна комуникативна полнота...
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
И оттаму следуваше одговор за големите квалитети на книгата, но сепак и за неприфаќањето на книгата во догледно време да се печати.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Веројатно погодувате кај ми цели мислата: би сакала еден ден, кога ќе оцените дека за тоа е најдобро, да ја спомнете книгата во вашата рубрика, кратка препорака.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Бидејќи распоредот на книгите во библиотеката претставува една од битните теми во делата на Луан Старова, треба веднаш да се истакне дека неговите книги би можело со право да се вредат меѓу романите на Исмаил Кадаре и Данило Киш.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Тешко можеше да се разбере оваа необична и противречна игра во татковата библиотека, овој донкихотовски штит за семејството и сите други книги во времето на најжестокиот сталинизам на Балканот...
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
На авторот му ја должам својата благодарност. 18. октомври 1999 година на промоцијата на книгата во Париз
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
По читањето на Браќа Карамазови и Зли духови, Татко изврши мала реформа во одделот на светите книги во својата библиотека.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Мојата универзитетска кариера беше во опасност, само лежев наоколу и ја читав. ТЛ: Она што јас го направив - најпрвин, само ја прочитав. читав цел ден додека да ги изгаснат светлата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Кејс би можел да биде еден од Бароузовите диви момци...
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Тој е автор на повеќе од триесет книги во кои пропагира контроверзни политички и научни идеи. okno.mk | Margina #32-33 [1996] 26 Неговите експериментирања со психоделиците во 1960 година беа прогласени за штетни и во 1970 год.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Мислам, најпосле, како се чувствуваше Бароуз длабоко во себе, во врска со Тарзан, знаете?
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Помладите возрасни поретко ќе поддржат забрана на книги во јавни библиотеки или отпуштање на професори затоа што се хомосексуалци.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Почесто ќе бидат на мислење дека женското движење имало “добро влијание на државата”.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Затоа, со желба да го избришам од мислите на вашите еминенции и на секој верен христијанин ова моќно сомневање што беше со право изречено кон мене, со искрено срце и со вистинска вера ги отповикувам и ги негирам споменатите заблуди и кривоверства и воопшто сите заблуди и кривоверства и дејства спротивни на светата Црква; се заколнувам дека нема во иднина никогаш да речам или да тврдам усно или писмено нешто што би можело да фрли врз мене слично сомневање, и доколку ми се случи да сретнам кривоверец или некојшто се смета за таков, ќе ја известам светата инквизиција, инквизиторот или прелатот во местото каде што живеам.”
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Процесот на Галилеј, Рим, 1633, документи што ги собрал Giorgio de Santillana Margina #32-33 [1996] | okno.mk 87
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Лири беше затворен и осуден на триесет и седум години.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
О, боже - почнувам да се чувствувам како Едгар Раис Бароуз или нешто слично.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Исто така почесто од постарите луѓе ќе ги одобруваат врските меѓу припадниците и припадничките на различните раси. 49 отсто од луѓето меѓу 18 и 24 години се согласуваат со давањето предност на малцинствата, за да ја подобрат својата положба, додека со тоа се согласува само приближно третина од припадниците и припадничките на baby-boom генерацијата.” (Katz,130.) okno.mk | Margina #32-33 [1996] 104 ПРИМЕР ПОПУЛАРНА МУЗИКА Расправата за влијанието на музиката не е ништо ново.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Има долг параграф во книгата во којшто тој го прифаќа месото како бесконечна и комплексна работа.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
На некој начин, после тоа, тој е почовечен. ТЛ: На некој начин, тој ме потсеќа на некој од ликовите на Вилијам Бароуз. ВГ: Да.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Нестрплив сум да видам што ќе стане со книгата во Јапонија.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Тоа не е книга што можеш да ја... ВГ: Јас го запрев мојот живот три месеци.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Од сите книги што можеше да ги добиеш. ТЛ: Треба да ја читаш таа книга во тие околности.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Но - откако светата инквизиција ме запозна со наредбата да не верувам веќе во погрешното мислење дека Сонцето е центар на светот и дека мирува и дека Земјата не е центар на светот и дека се движи, и ми забрани да го застапувам, бранам или учам било усно или писмено ова погрешно учење; откако бев запознат дека споменатото учење е спротивно на Светото писмо; дека напишав и испечатив книга во којашто го објаснувам ова осудено учење и го втемелувам мошне убедливо, без да дадам дефинитивно решение - за тоа бев мошне осомничен за кривоверство, значи за тоа дека сум верувал дека Сонцето е центар на светот и дека мирува и дека Земјата не е центар на светот и дека се движи.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Имате многу книги во вашето училиште, имате и дома и кај ваши другари.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Посебно незаборавно ми е она кога тој излезе од олтарот гологлав и облечен во онаа широка црвеникава мантија целата извезена со сребро и нашарена со жолти шари, со отворена книга во едната рака и со расчадената кадилница во другата.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Ене го излегува од шаторот со книга во рацете.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Го положи преку книгите во библиотеката на една од полиците.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Ги помина сите, но не најде ни една што би го заинтересирала, но сепак му направи впечаток последната книга во картонската кутија што отскокнуваше со големиот формат и беше необично дебела.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Некои книги, како “Бог и науката“ од Л. Бјухнер, “Жената и социјализмот“ од Бебел, “Сибир и заточените во Русија“, “Подземна Русија“ и други од Чернишевски, “Речи и прокламации“ од Иго и други, биле дела што некои од учениците ги читале со поголемо внимание отколку книги во врска со редовните предмети6.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Што сте прочитале, кажете ми?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Велам – големи, затоа што со часови сите ние останувавме секој во својата соба со книги во раце.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Кој книга в рака не фаќа?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Тоа е можно само во Маврово.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)